We gaan grofweg duizend jaar terug in de tijd en bevinden ons te midden van de veldslag bij Stamford Bridge in het jaar 1066. Harald Sigursson, koning van Noorwegen, probeert met een veldtocht Engeland te veroveren. Dat lukt echter niet. Hij sneuvelt zelfs. Historici spreken van het einde van het expansieve Vikingtijdperk en daarmee zijn we aanbeland bij de titel van het nieuwe album van Leaves Eyes.
Geschiedenis heeft natuurlijk al vaker een rol gespeeld in de discografie van de internationale metalformatie. Zo gaat Vinland Saga (2005) over ontdekkingsreiziger Leif Eriksson, speelt Harald I van Noorwegen de hoofdrol in King Of Kings (2015) en zijn we nu twee koningen verder. Ambitieus als Leaves Eyes is, is er dit keer een speciale editie met de film-documentaire Viking Spirit, waarin historische gebeurtenissen nagespeeld worden.
Ook in de songs op de reguliere release bevatten in toenemende mate filmische elementen. Zo begint het album met een lang intro om in de sfeer van de machtsstrijd te komen, is Two Kings, One Realm een cinematisch intermezzo, bevat het couplet van Dark Love Empress filmmuziek en komen in meerdere tracks akoestische folkinstrumenten tevoorschijn, zoals de Keltische in Varangians.
Verder is er niet veel veranderd. Leaves Eyes gaat verder met waar het de laatste albums mee bezig was, te weten een mix bieden van symfonische en folkloristische metal. Zo is Chain Of The Golden Horn uptempo, folky en vrolijk en belicht Dark Love Empress de epische kant van de groep dankzij onder meer een koor en een lager tempo. Ook de vocale wissel- en samenwerking tussen Elina Siirala (melodieuze vocalen) en Alexander Krull (grunts) hoor je terug, zoals in Serpents And Dragons.
Wie de tracklist bekijkt, ziet drie bekende titels. De nummers van de Black Butterfly-ep van vorig jaar zijn opnieuw opgenomen. Het meest verrassend is de nieuwe versie van het titelnummer van dat tussendoortje, want daarin zingt Clmentine Delauney (Visions Of Atlantis, Exit Eden) verdienstelijk mee. For Victory is overigens geen cover van Bolt Thrower, maar een symfonische powermetaltrack met invloeden van Iron Maiden.
Op de vorige paar platen was er nogal wat kritiek op de productie. Dit keer zit er meer leven in de sound van met name het gitaarspel, dat regelmatig in positieve zin de aandacht trekt. Er zit meer afwisseling in dan voorheen (For Victory). Het leadwerk, dat soms aan Iron Maiden doet denken, komt mooi naar voren. De meeste aandacht gaat uiteraard uit naar de zang van het vocale duo en terecht. De Finse zangeres zingt de sterren van de hemel.
De sterkste tracks vind je op kant a van de lp. Kant b gaat wat onopgemerkter voorbij. De ideen in die fase klinken veelal wat frisser (Varangians) dan op Sign Of The Dragonhead (2018), maar er dienen zich een tijd lang geen nieuwe hoogtepunten aan. Tot het tien minuten durende titelnummer klinkt, dat een eervolle vermelding krijgt. Niet alleen vanwege de lengte, maar ook vanwege de interessante riffs, de tempoveranderingen en het mystieke sfeertje. Voor Leaves Eyes-begrippen beslist een progressieve compositie. Ook de doomy, gothic afsluiter laat een heel ander geluid horen dan de eerste twaalf tracks.
Daardoor gaat The Last Viking beslist niet als een nachtkaars uit. Integendeel, het is een verfrissend einde. Er hadden daaraan voorafgaand wat nummers weggelaten mogen worden, maar verder is er weinig te mopperen. In veel compacte composities volgt het kwintet het vertrouwde recept en als dat je aanspreekt, heb je met deze achtste full-length een fijn album op de draaitafel liggen. De laatste twee tracks maken benieuwd naar de toekomstige muzikale richting van Leaves Eyes.
Tracklist:
1. Death Of A King
2. Chain Of The Golden Horn
3. Dark Love Empress
4. Serpents And Dragons
5. Black Butterfly (feat. Clmentine Delauney)
6. War Of Kings
7. For Victory
8. Two Kings One Realm
9. Flames In The Sky
10. Serkland
11. Varangians
12. Night Of The Ravens
13. The Last Viking
14. Break Into The Sky Of Aeon
