Hoe vaker ik het album draai, hoe fijner de nummers in elkaar blijken te zitten. De zang van Daniel Steckenmesser (wat een geweldige achternaam heeft hij trouwens!) behoort weliswaar niet tot de sterkste in het genre – hij is zeker geen Bruce Dickinson – maar hij maakt veel goed met zijn tomeloze enthousiasme. De show wordt echter gestolen door gitaristen Marvin Kiefer en Andi Heindl, die World In Chains opfleuren met heerlijke, melodieuze gitaarloopjes, stoere, tijdloze metalriffs en een occasionele, felle solo.
Na een kort intro volgt met Gates Of Hell een stoere headbangtrack. In Forged Of Evil gooit Blizzen het tempo nog wat verder omhoog. Het viertal gaat in vrijwel iedere track lekker opzwepend en druistig te werk. Met name Gravity Remains (smeuïg gitaarwerk en een pakkend refrein) en Paradise Awaits (frivole loopjes) onderscheiden zich daardoor in positieve zin. Het titelnummer begint met een episch ‘spoken word’-gedeelte dat niet had misstaan op een Manilla Road-album, om vervolgens via een heerlijke uithaal en versnelling uit te monden in een authentieke heavymetaltrack. Dat de zanglijnen vervolgens wel érg nadrukkelijk Iron Maiden’s klassieke track Prowler plagiëren, mag de pret niet drukken. Laten we het een eerbetoon noemen.
World In Chains is niet de meest originele plaat van het jaar, maar de muziek wordt met zoveel enthousiasme gebracht, dat het moeilijk is om een glimlach te onderdrukken. Een dik half uur aan pure heavy metal, met veel liefde en overtuiging gebracht.
Tracklist:
1. Intro
2. Gates Of Hell
3. Forged With Evil
4. Gravity Remains
5. World In Chains
6. Serial Killer
7. Paradise Awaits
8. Lust
9. Forsaken Soul
