Zanger Humbaba zingt in het Arabisch. De enige uitzonderingen hierop zijn covers die de band heeft opgenomen van onder andere The Exploited en Marduk. Deze taal past blijkbaar erg goed bij de muziek die de Arabieren maken. De harde klanken, zoals de stereotype Arabische keelklanken, werken goed samen met de intensiteit van de muziek. Daarnaast heeft voorgedragen Arabisch de neiging erg zangerig te gaan klinken, waar Humbaba ook duidelijk op inspeelt. Er zijn veel lange uithalen die de muziek lekker dramatisch laten klinken. Zijn stem is laag en wisselt veel tussen gegrom, gezang en maniakaal gekrijs (Sahra Yaesa). Hier en daar klinkt hij zelfs spookachtig, zoals in Al Hallaj.
De black metal die de heren maken is duidelijk genspireerd door de originele Scandinavische variant. Hier en daar zijn ook invloeden uit andere genres terug te horen. In Al Shareef Al Muhan en Aar Al Estibad bijvoorbeeld, waarin de riffs doen denken aan thrash metal en punkrock. Veel riffs klinken ijzig. De grote hoeveelheid Arabische instrumentatie contrasteert hier op een prettige manier mee. De vele oosterse fluiten, snaarinstrumenten en percussie klinken juist warm. De band weet deze invloeden in elk nummer op een andere manier in te zetten, waardoor het hele album dynamisch blijft klinken.
Walaat is een mooie toevoeging aan de ondertussen uitgebreide discografie van Al-Namrood. Het is erg bijzonder dat de bandleden onder zon onderdrukkend regime al ruim een decennium muziek blijven produceren. De woede die deze leefomstandigheden meebrengen, maakt de muziek enkel bozer en intenser. De Arabische invloeden zijn natuurlijk verweven in de muziek en geven de black metal van de band een origineel geluid. Fans van blackfolk doen er goed aan deze plaat eens op te zetten, zeker als je oosterse folkmuziek een warm hart toedraagt.
Setlist:
1. Al Hirah
2. Sahra Yaesa
3. Tabqia
4. Kail Be Mekialain
5. Al Shareef Al Muhan
6. Fasique
7. Aar Al Estibad
8. Al Hallaj
9. Wahum Al Thaat
10. Alquam
