Itali staat om van alles bekend, behalve om zijn florerende metal scene. Een enkele uitzondering daargelaten zijn de exportproducten op dat gebied meestal van povere kwaliteit. Is het niet vanwege de matige compositie of productie, dan zorgt het tenenkrommende pizza-Engels er wel voor dat de plaat de eindstreep niet haalt.
Threestepstotheocean heeft van dat laatste in ieder geval geen last. Een blik op de tracklist doet wellicht vermoeden dat komt omdat de moerstaal gehanteerd wordt, maar niets is minder waar. De Milanezen houden het instrumentaal. Goede oplossing. Dan word je ook niet beoordeeld op je anglicaanse vaardigheden. Overigens is dat geenszins the easy way out. De aandacht wordt dan alleen maar mr op die andere factoren gevestigd. Gelukkig zit het qua sound in ieder geval wel goed. Hoewel de ietwat rauwe productie wellicht wat kritiek verdient, is dat hooguit een kwestie van smaak. Het past wel bij de nummers.
De overgebleven factor is dan natuurlijk de compositie en laat dat nou de sterkste kant van deze plaat zijn. De mannen van Threestepstotheocean zijn echt geen koekenbakkers. De doorgaans stuwende postmetalnummers hebben alle een krachtige opbouw, maar door de compacte schrijfstijl zijn alle zeven tracks behapbaar. Compact is in post-termen natuurlijk altijd wel relatief, want op opener Canto Ai Vivi na doorkruisen alle nummers de vijfminutengrens. Langer dan de acht minuut veertien van Dispersi hoeft u uw zitvlees echter niet te tergen, dus dat valt mee. We hebben het wel eens zwaarder voor de kiezen gehad in dit genre, zullen we maar zeggen.
Bovendien zijn de mannen niet echt typische genre-herkauwers. Zo klinken zowel gitaar als bas alsof ze net uit de oefenruimte van een psychedelic rock-band getrokken zijn. De bas klinkt lekker fuzzy, terwijl de gitaar een wat ouderwets aandoende galm is toebedeeld. Ook op andere vlakken wordt er leentjebuur gespeeld in de psychedelische hoek. Dat kan ook goed als je een synthesizer-speler in de gelederen hebt die zijn geluidjes wel kent. Zo voegt Del Fuoco echt wat toe aan het genre.
Er valt nog veel meer te vertellen over deze ruim veertig minuten durende vierde langspeler van deze pasta-vreters, maar in een genre waar de muziek doorgaans een kwestie van 'hit and miss' is, is het vooral aan u als luisteraar en allround expert om het eindoordeel te vellen. Wordt het een 'vittoria impeccabile', of eerder het resultaat van een 'morituri te salutant'? Zegt u het maar.
Tracklist:
1. Canto Ai Vivi
2. Dal Deserto
3. Fiori Immortali
4. Profezie Dalle Rovine
5. Dispersi
6. Notte In Pieno Giorno
7. Arcangeli Con Le Trombe Diavoli Coi Tromboni
