Waar ellende al niet goed voor is. Danil Gildenlw, het brein achter Pain Of Salvation, belandde in 2014 in het ziekenhuis vanwege een vleesetende bacterie. De zware periode leverde n van de beste albums van de progband op in de vorm van In The Passing Light Of Day (2017). Het is een zeer emotionele en persoonlijke collectie songs die zowel op het podium als in een donkere woonkamer veel impact heeft.
Hoewel die plaat deels een terugkeer is naar de heavy roots van de Zweedse formatie, laat deze ook een eigen geluid horen. Gildenlw houdt immers niet van herkauwen, dus hij ging op zoek naar vernieuwende elementen. Met die gedachte is hij ook begonnen aan Panther. Wederom brengt de zanger/gitarist samen met gitarist/zanger Johan Hallgren, drummer Lo Margarit, toetsenist Daniel Karlsson en de inmiddels vertrokken bassist Gustaf Hielm een heel ander geluid dan zijn voorganger. Zo is prog bedoeld, toch?
Het is wel even wennen en het kost veel luisterbeurten voordat je het geheel begrijpt, en dat terwijl het concept niet zo ingewikkeld is. Deze elfde full-length verhaalt over de conflicten en verschillen tussen normale mensen en degenen die niet binnen de norm passen, hier vertolkt door honden en panters. Elk nummer is als het ware een schilderij dat de karakteristiek van de groepen in kaart brengt.
Meer dan op In The Passing Light Of Day experimenteert Gildenlw met verschillende geluiden. Er is meer ruimte voor elektronische elementen, varirend van beats en samples tot melodieuze of atmosferische synthesizerpartijen. En wat te denken van een mandoline-intermezzo (Fur) van anderhalve minuut. In Restless hoor je vocoder-effecten. Zelfs rap komt aan bod in de titeltrack. Dat is de single die wat Korn/Linkin Park-achtige melodien en futuristische sounds bevat en voer vormt voor discussie onder de fans vanwege het toegankelijke karakter van de potentile radiohit.
En van de voornaamste smaakmakers is Lo Margarit. De drummer komt met een breed arsenaal aan uitstekend geproduceerde ritmes, fills en twists en verschillende drumsounds die ervoor zorgen dat het buitengewoon interessant is om te blijven luisteren. Luister eens naar zijn jazzy werk in het atmosferische Wait. Het hoogtepunt sleept je mee met zijn Anathema-achtige loops van cleane gitaarpartijen en met zijn diepte-effecten op de zang. Het is een fase waarin de progrock regeert, terwijl de eerdere tracks behalve elektronica wat stevigere metalriffs bevatten, zoals de overtuigende opener Accelerator.
Het geheel luistert over het algemeen prettig weg, maar als je gerekend hebt op hoopt op een plaat die in de lijn van In The Passing Light Of Day ligt, kom je bedrogen uit. Panther is namelijk heel anders en minder intens. Sommige nummers missen wat spanning, zoals het grungy Species. Daar staat de dertien en een halve minuut durende epic Icon tegenover. Panther is een ingetogener, minder direct werkstuk waarin Gildenlw de luisteraar iets wil bijbrengen over de manier waarop je het leven van jezelf en van anderen ziet. Het is nostalgischer en reflectiever. Niets is conservatiever dan de progwereld, hoor je weleens. De Zweed wijkt daar deels vanaf en experimenteert meer met verschillende geluiden. Het levert een groeiplaat op die wat minder hoog scoort dan zijn voorganger, maar je ontdekt elke luisterbeurt weer nieuwe elementen.
Tracklist:
1. Accelerator
2. Unfuture
3. Restless Boy
4. Wait
5. Keen To A Fault
6. Fur
7. Panther
8. Species
9. Icon
