De groep kon zich helemaal uitleven met het concept achter de plaat en ook muzikaal was het album dik in orde. Het leverde Avatar zelfs zijn eerste headlinerspotop bij het Belgische Alcatraz festival. Het is dan ook opmerkelijk dat de heren het pad van frivoliteit niet verder bewandelen en op Hunter Gatherer kiezen voor een veel serieuzere benadering. Ditmaal geen concept over een fictief koninkrijk waar elke metalhead welkom is, maar meer een duistere en zwartgallige toekomstvisie die als rode draad door de nummers heen zit verweven.
Muzikaal leunt Avatar op vele aspecten uit het verleden. De logge, industrilekant van eerdere albums komt veelvuldig aanbod, alsmede de melodieuze refreinen van het latere werk. Deze combinatie zorgt voor pakkende songs, waarbij opvalt wat voor stappen de formatie heeft gemaakt. Niet alleen op instrumentaal vlak, maar ook op het gebied van songwriting.
Hunter Gatherer begint al wervelend met Silence In The Age Of Apes. Snelheid wordt hier gecombineerd met krachtige riffs en drumwerk. Het refrein geeft live alle ruimte voor publieksparticipatie. Het daaropvolgende, logge Colossus geeft de industrileroots van Avatar goed weer en klinkt vooral groots en machtig. Het is echter het verrassende A Secret Door dat de show steelt. Deze track laat een andere kant horen van Avatar met sfeervolle, cleane zang, dat afgewisseld wordt door harde, knallende passages. Vooral instrumentaal valt er veel te genieten door de diversiteit in de song en het opzwepende drumspelvan John Alfredsson. Daarbij is er ook nog eens een gastrol weggelegd voor de fluitende Corey Taylor (Slipknot, Stone Sour).
De plaat blijft zijn niveau vasthouden en Avatar experimenteert er meer op los qua invloeden en stijlen. Ook wordt meer geschakeld tussen cleane zang en geschreeuw. Opvallend is de langzame compositie Gun. Op deze track wordt Eckerstrm alleen begeleid door een piano, maar vocaal vliegt hij hierbij toch wat uit de bocht. Daarnaast is het nummer niet boeiend over zijn gehele speelduur. Het snelle en korte When All But Force Has Failed doet gelukkig die track snel vergeten en daarna sluit het zompige Wormhole de plaat af.
Het siert Avatar dat het niet voor de gemakkelijke weg gaat. Juist de joligheid en het theatrale aspect spreken veel fans aan. In plaats daarvan kiest de band voor een stevige en serieuze aanpak, waarbij ditmaal de focus ligt op muzikale kwaliteit. Hiermee levert de Zweedse formatie zijn beste en meest consistente plaat tot op heden af. Het mag duidelijk zijn dat Avatar straks de band is die op de grote festivals het laatst naar bed mag.
Tracklist:
1. Silence In The Ages Of Apes
2. Colossus
3. A Secret Door
4. God Of Sick Dreams
5. Scream Until You Wake
6. Child
7. Justice
8. Gun
9. When All But Force Has Failed
10. Wormhole
