Kenmerkend voor de productiviteit van Saukkonen is dat Wolves Of Karelia niet eens zijn eerste full-length uit 2020 is. In januari verscheen met Waves immers al een nieuw album van Dawn Of Solace. Dat is opmerkelijk en verrassend, want deze band was eigenlijk min of meer begraven. In 2006 verscheen met The Darkness het eerste en enige wapenfeit. Hoewel Saukkonen in de nadagen van 2007 al een reeks nieuwe tracks had gecomponeerd, dwongen juridische kwesties hem tot het stilleggen van de band. Vanaf 2013 richtte de Fin zich volledig op Wolfheart, waarmee een definitief einde leek te komen aan alle nevenprojecten.
Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Begin 2019 maakt Saukkonen publiek bekend dat hij bezig is met de opvolger van The Darkness. Zo kan het dat ruim veertien jaar na het debuut een tweede langspeler van Dawn Of Solace in de schappen ligt. Waves is een plaat die direct in smaak zal vallen bij de liefhebbers van de typisch Scandinavische, gedistingeerde death/doomstijl die de muziek van Saukkonen kenmerkt. Het fraaie, uitgesponnen gitaarwerk in combinatie met de plechtige ritmes en subtiele, ondersteunende keyboardpartijen (verzorgd door Saku Moilanen van Red Moon Architect) doet in alle opzichten denken aan Saukkonens hoofdbands Wolfheart en Before The Dawn. Daarnaast liggen vergelijkingen met Insomnium, Be'lakor, Ghost Brigade en In Mourning voor de hand.
Hoewel de muzikale overeenkomsten onmiskenbaar zijn, is een groot verschil met bovengenoemde bands gelegen in de zang. Die wordt op Waves verzorgd door de relatief onbekende Mikko Heikkil (Kaunis Kuolematon). Zijn wat klagerige, melancholische stemgeluid is een kwestie van smaak. Hij zingt met een bepaalde mate van controle die niet iedereen zal bekoren. Desondanks kwijt hij zich verdienstelijk van zijn taak en groeit zijn eigenzinnige stem met iedere luisterbeurt. Vanuit instrumentaal opzicht valt er al helemaal niets aan te merken op de muziek van Dawn Of Solace. De klasse spat ervan af. Saukkonen schudt de ene na de andere prachtige melodielijn uit zijn mouw. Hij wordt bovendien ondersteund door gastbijdrages van Danny Tunker (Alkaloid) en Jukka Salovaara (Sole Remedy), die enkele tracks voorzien van smaakvolle gitaarsolos.
De acht nummers zijn stuk voor stuk eersteklas composities die heerlijk wegluisteren. Hoewel het niveau consistent hoog is, verdienen twee tracks een eervolle vermelding. De eerste is het erg fraai opgebouwde Ashes, dat na een statig begin toewerkt naar een fraaie, uitgesponnen solo. Het plechtige refrein wordt begeleid door smaakvolle gitaarleads. Choice begint daarentegen direct gedreven en wordt gedragen door een onweerstaanbare, melodieuze riff. De gastvocalen van Lars Eikind (Winds - wie kent deze band nog?) smaken naar meer. Met veertig minuten duurt Waves bovendien geen seconde te lang. Dawn Of Solace biedt Finse finesse in optima forma; een plaat om rustig op je te laten inwerken.
Tracklist:
1. Lead Wings
2. Ashes
3. Silence
4. Hiding
5. Tuli
6. Numb
7. Choice
8. Ghost
