Fenriz van Darkthrone had al vroeg door dat Vampire wat te bieden heeft. In zijn Band Of The Week-blog besteedde hij aandacht aan de demo uit 2012 van het Zweedse collectief. Dat resulteerde binnen een week in driehonderd verkochte exemplaren. Toch is Vampire, zelfs na veel positieve recensies, de massa nog niet ontstegen.
Het geluid van het kwintet uit Gteborg is sinds de begindagen veranderd. Aanvankelijk produceerden de bandleden een mix van proto-death en thrash metal. Slayer, Venom, Autopsy, Celtic Frost en Possessed waren voorname inspiratiebronnen. Het debuutalbum Vampire zal dan ook liefhebbers van onder meer Grave Miasma, Dissection en Repugnant aanspreken. Op de tweede full-length With Primeval Force schuiven de heren meer op richting het oudere werk van Tribulation en is er meer ruimte voor melodie.
Die lijn is doorgezet op Rex. Zo hoor je veelvuldig twinleads van Iron Maiden en het vroege werk van Metallica (Pandemoni) en Dio. Vampire gaat zelfs nog verder terug in de tijd naar traditionele metal en rock uit de jaren zeventig. Inspiritus is daar een duidelijk voorbeeld van. In tegenstelling tot het titelnummer gaat daarin de voet van het gaspedaal. In het verleden raasden de muzikanten door de tracklist heen, en hoewel het aantal bpm ook op deze derde langspeler regelmatig hoog ligt, is er meer afwisseling dan voorheen. Snel of minder snel, er is veelvuldig aandacht voor melodie. Kenmerkend is de focus op een donkere sfeer met een creepy inslag, die wordt benadrukt door het sporadische gebruik van keyboards.
Terugkomend op de constatering dat Vampire nog altijd optreedt voor een klein publiek. Daar is wel een reden voor. Hoewel het songmateriaal lekker wegluistert en er zeker goede ideen in de composities verwerkt zijn, is het niet onderscheidend genoeg om op te vallen. Dat geldt met name voor de snellere tracks. Tekenend is Moloch, dat uit een paar melodieuze en tragere stukken bestaat, die het verschil maken en een paar snelle, die vooral degelijk zijn. Een ander voorbeeld is het erop volgende Rekviem, dat de snelste partijen bevat, maar deze afwisselt met langzame passages. Het korte kerkorgeloutro had weggelaten mogen worden.
De eerste zeven tracks zullen de fans van With Primeval Force het meest bekoren. Daar klinken het thrashende, energieke riffwerk en het agressieve uptempo drumwerk vertrouwd. De laatste drie zoeken het experiment op. Zo is Serafim proggy en het outro-achtige Anima (waarop nog het snelle Melek-Taus volgt) de meest afwijkende track met een karakter vol dramatiek. Het soleerwerk en de twinleads zijn smaakvol, zoals aan het einde van Melek-Taus, al had de outro nog wat organischer verwerkt mogen worden.
Het moge duidelijk zijn: Vampire gaat horizonverbredend te werk op Rex. Het is dan ook het meest dynamische werk van de Zweden tot nu toe. Vernieuwend voor de scene is de plaat echter slechts in beperkte mate. Vind je dat Tribulation te soft is geworden, dan is Vampire een uitstekend alternatief. Ben je op zoek naar vernieuwing, dan ben je hier niet aan het juiste adres. Boeit jou die vernieuwing niet zo, dan heb je aan Rex juist een heel fijne plaat, met het titelnummer, Inspiritus, Moloch en Rekviem als uitschieters. Vampire combineert namelijk op geslaagde wijze thrash, melodieus gitaarwerk en semi-agressieve screams.
Tracklist:
1. Prelusion
2. Rex
3. Inspiritus
4. Wiru-Akka
5. Pandemoni
6. Moloch
7. Rekviem
8. Serafim
9. Anima
10. Melek-Taus
