Wie naar de kleurrijke albumhoes van A New Dawn kijkt, zou niet direct vermoeden dat Skyforest een vorm van black metal maakt. Een zeer stemmige, met glooiende keyboardpartijen gelardeerde vorm van black metal weliswaar, maar toch. Dit tweemansproject valt in de verzamelcategorie van de �post-black� onder te brengen. A New Dawn is de derde langspeler van dit Russisch-Amerikaanse duo en tevens mijn eerste kennismaking. Het eerdere werk verscheen via het obscure Depressive Illusion Records, een label dat gespecialiseerd is in matige tot slechte vormen van depressieve black metal, die vaak het resultaat zijn van huisvlijt. Met A New Dawn mag Skyforest proberen om een groter publiek aan te spreken via het beduidend beter aangeschreven Nocturnal Silence Productions.

De muziek vertoont vooral raakvlakken met Elderwind, Germ, Violet Cold en Mesarthim, hoewel de ruime aandacht voor akoestisch gitaargetokkel ook doet denken aan Agalloch en het meest ingetogen werk van Panopticon. Tegelijkertijd worden met dergelijk vergelijkingsmateriaal verwachtingen geschapen die Skyforest zeker niet kan inlossen. Ondanks de aardige sfeer die het duo bij vlagen weet te cre�ren, is de muziek op A New Dawn namelijk behoorlijk onevenwichtig. Neem opener Along The Waves. Bij vlagen is de dramatische en romantische muziek best de moeite waard, maar regelmatig verstoren de nogal rommelig gemixte en wat goedkoop klinkende keyboards de boel. De cleane zang � verzorgd door de Amerikaan Michael Rumple � is niet vals, maar ook niet bijster krachtig. Zijn beperkte bereik is een hinderende factor.

Het is opmerkelijk hoe groot het contrast is met het hieropvolgende The Night Is No More. Deze track is op alle fronten beter. Het nummer kent een veel betere opbouw. Bovendien zorgt de afwisseling tussen akoestische passages en meeslepende tremoloriffs voor meer gevoel in de muziek en blijven de cheesy synths gelukkig op de achtergrond. Gek genoeg klinken zelfs de cleane vocalen hier een heel stuk overtuigender, zeker in wisselwerking met gastvocaliste Clare de Lune (Edenfall). Ook Heart Of The Forest is een betere track, die meer in balans is. Helaas zijn we met Rebirth weer terug bij dezelfde mankementen. De zang is hier op het valse af en de overdaad aan kitscherige keyboardlijnen leiden af van de niet eens onverdienstelijke gitaarmelodie.

Zo wisselt de muziek van Skyforest fraaie passages af met rommelige en matige momenten. Het is wel wat frustrerend omdat A New Dawn potentieel echt een prima album kan zijn, zeker voor de liefhebbers van dromerige, atmosferische post-black. Om de verzadigde luisteraar te kunnen overtuigen, dient er wel nog gesleuteld te worden aan de aandachtspunten. Ik vermoed dat het achterwege laten van de weinig toevoegende vocalen en het bijschaven van het soms wat al te amateuristische keyboardwerk een goed begin zal zijn.

Tracklist:
1. Along The Waves
2. The Night Is No More
3. Heart Of The Forest
4. Rebirth
5. Wanderer
6. Scattered Ashes