Midden-Oosterse/Arabische muziek en metal is een prima combinatie, zo bewijzen Myrath en Orphaned Land al jaren. Aeternam draait iets minder lang mee - sinds 2007 om precies te zijn - maar ook deze formatie slaagt erin om de stijlen op een prettige manier samen te brengen. Dat laten de heren al drie langspelers lang horen. Met Al Quassam zijn de Canadezen toe aan full-length nummer vier.
Daarop combineert het kwartet thrash, filmmuziek-achtige strijkerspartijen, prog, melodeath en dus die folky elementen uit de eerste alinea. Als vrijwel vanzelfsprekend komen daarmee elementen van Myrath en Orphaned Land aan bod, maar je hoort ook wel Opeth, Wilderun, System Of A Down (zanglijnen), Epica, Behemoth, Wolfheart, Symphony X en Ensiferum terug in de veelzijdige composities.
Melodie speelt een prominente rol die door de gepolijste productie uitgelicht is, maar er zijn ook agressieve passages. Luister maar eens naar het thrashy The Bringer Of Rain of de agressieve, extreme vocalen en blasts in het titelnummer en het dynamische Ithyphallic Spirits Of Procreation.
Er staan meerdere sterke tracks op de plaat. Het sterkst komt Aeternam voor de dag in The Bringer Of Pain, dat thrashriffs en beklijvende harmonien afwisselt. Een sterk staaltje songwriting. De gesproken passage had evenwel weggelaten mogen worden. Een andere uitschieter is Hanan Pacha, dat rustig en melodieus begint met percussie en razend vervolgt, voordat er gas teruggenomen wordt voor een passage met akoestische gitaar, fluit en degelijke cleane zang. Het einde is dan juist weer stevig.
Ook in Celestial Plains schakelt de groep goed tussen uitersten. In die track komen Oost-Aziatische invloeden naar voren. In Hanan Pacha zijn dat Zuid-Amerikaanse en zo vliegt Aeternam de hele wereld over. Het bombastische Poena Universi sluit het geheel op zeer overtuigende wijze af met sterke grooves, daadkrachtige extreme vocalen en epische bijdrage van een koor.
Niet overal zit je overigens op het puntje van je stoel. Het kalme Palmyra Scriptures (met Kobi Farhi van Orphaned Land als gastzanger) is onopvallend en aan de erg zoete kant en de breakdown in Ascension is weliswaar een verandering van spijs, maar voelt niet op zijn plaats op dit album. Het melodieuze Lunar Ceremony doet het een stuk beter.
Hoewel Al Quassam dus niet over de hele lengte een onuitwisbare indruk maakt, rechtvaardigen de beste tracks een aanschaf van deze plaat. De ambitie en kunde stralen ervan af en de folky instrumentatie geeft het album een warme en verrijkende touch. De Canadezen leveren een verzorgd product af, maar er is nog ruimte op het gebied van productie en songwriting. Dat gezegd hebbende is het voor lezers die bovengenoemde bands hoog in het vaandel hebben staan, beslist de moeite waard om zich eens te gaan verdiepen in de discografie van Aeternam.
Tracklist:
1. Al Qassam
2. The Bringer Of Rain
3. Lunar Ceremony
4. Ithyphallic Spirits Of Procreation
5. Palmyra Scriptures
6. Hanan Pacha
7. Celestial Plains
8. Ascension
9. Poena Universi
