Chants From Another Place is het debuutalbum van Jonathan Hultn. Menig luisteraar zal de Zweedse singer/songwriter echter al kennen als de ronddartelende en soms wonderbaarlijk geschminkte gitarist van Tribulation. Deze soloplaat heeft met die ruige muziek echter weinig van doen. Sfeervol is het zeker, maar in zijn uppie zoekt Hultn het grotendeels in de hoek van de luisterliedjes. Denk daarbij aan gitaarsongs van Nick Drake en Leonard Cohen, maar ook aan invloeden van neofolk (bijvoorbeeld Fleet Foxes) en religieuze muziek. In twaalf songs toont Hultn zich van een kant die we bij Tribulation nog amper hebben gehoord.
Behoedzaam leidt Hultn de luisteraar zijn muzikale universum binnen. Met het aangename, opgewekte A Dance In The Road etaleert hij de bouwstenen van dit album. Het nummer is doorspekt met Indiase accenten, hier en daar een futuristisch geluidseffect en heeft een mooie, sprankelende apotheose. De instrumentatie is gebalanceerd met noch een noot te veel, noch een te weinig. Alle elementen staan in dienst van de veelal vragende melodielijnen.Het is echter vooral Hultn zelf die de show steelt met zijn warme, stroperige stemgeluid. De woorden lijken op dromerige wijze uit zijn mond te vloeien. Het draait soms meer om de woordklank dan om de betekenis ervan. Hier en daar is zijn zingen zelfs niet meer dan vocaliseren en het spelen met harmonien (Wasteland en Ostbjork Brudlat) of maakt hij het ademen in de microfoon tot een songelement (The Mountain). Tijdens Holy Woods maakt hij met een simpele, volkse melodie 'la-la-la' tot een van de mooiste en betekenisvolste woorden ooit bezongen.
De soundscapes die Hultn bouwt, stralen rust uit en hebben een meditatief effect. Enerzijds zorgen de songs voor introspectie, anderzijds zorgt Hultn voor een blik naar buiten toe met tekstuele thema's over onder meer de natuur en het avontuur (The Call To Adventure).
Opvallend zijn de twee volledig instrumentale songs Outskirts en The Fleeting World. Het eerste nummer bevat wat van het elektrische gitaarwerk waar Tribulation de afgelopen jaren zoveel indruk mee heeft gemaakt. Tevens doet het vanwege het sterke, mystieke eindgedeelte wat denken aan de dromerige muziek van het Zweedse Magna Carta Cartel. De eenzame pianomelodie van The Fleeting World is heel anders van kleur met veel echo en, later in het nummer, wat strijkpartijen.
De twee uitschieters zijn echter het western-achtige (inclusief gefloten partij) Where Devils Weep en het ijzersterke The Roses, waarin alle elementen die dit album zo sterk maken, aanwezig zijn: de ingetogen instrumentatie, de mooie, harmonische zang en aparte, verrassende geluidseffecten. De song heeft een pakkende, geaccentueerde driekwartsmaat die steeds prominenter naar voren komt in de uitbundiger wordende instrumentatie. Leonard Cohen had het niet beter gekund.
Hoewel Chants From Another Place volledig anders klinkt dan de muziek waar hij bekend mee is geworden (de titel geeft dat feitelijk al aan), is het een enorme aanrader. Met bekende elementen weet Hultn muziek te maken die aangrijpend en fris in de oren klinkt. Het resultaat is, soms ingetogen, luisterliedjes die verrassend grote gevoelens oproepen. De songs staan garant voor vele uren aan luistergenot. Genteresseerden doen er goed aan de bijzonder mooie videoclips die Hultn zelf heeft getekend en geanimeerd eens te bekijken. Hultn toont zich met deze plaat en alles eromheen een artistieke alleskunner.
Tracklist:
1. A Dance In The Road
2. The Mountain
3. Next Big Day
4. The Call To Adventure
5. Wasteland
6. Outskirts
7. Holy Woods
8. Where Devils Weep
9. The Fleeting World
10. Ostbjork Brudlat
11. The Roses
12. Deep Night
