Hoewel Eleventh Hour pas het debuut van deze Britse band is, staat er aardig wat ervaring op het cv. Het meest in het oog springend is Haken-frontman Ross Jennings. Wie echter denkt dat dit dan zijn persoonlijke uitlaatklep is om de ideen die hij bij Haken niet kwijt kan toch wereldkundig te kunnen maken, heeft het mis. Gareth Mason (Slice The Cake), Dan Thornton (ex-The HAARP Machine, ex-No Sin Evades His Gaze), Cameron Spence (Ravenface), Moat Lowe (Slugdge, ex-No Sin Evades His Gaze) en Harrison White zijn namelijk gelijke 'partners in crime'.
De fervente progfan die zijn blik weleens op de Britse eilanden werpt, weet dat deze plaat niet geheel uit de lucht komt vallen. De in 2016 verschenen Secondary Genesis debuut-ep bevat ruim een half uur muzikale ideen die ingenieus tot drie coherente tracks zijn gebrouwen. Dat is op Eleventh Hour niet anders. De Brexiteers schuwen de lange nummers wederom niet, met als uitschieter afsluiter Prison Walls die zelfs de kwartiergrens overschrijdt. Daarnaast is de enorme muzikale diversiteit op indrukwekkende wijze tot een prachtig amalgaam gesmeed.
De cover toont een klok, die op n minuut voor elf staat. De openingstrack heeft de op het eerste gezicht de ietwat vreemde titel 2258 meegekregen. Het nummer duurt precies n minuut en het tweede nummer draagt de titel 2259. De link met de albumtitel is snel gelegd. En zo zijn er meerdere easter eggs op dit album verstopt.
Een andere opvallende titel is het zevende nummer dat de titel Corazn (Spaans voor 'hart') draagt. Het bijna achtenhalve minuut durende nummer is n van de vele hoogtepunten op het album. De track begint met een Spaanse gitaar, maar gaat al na twintig seconden over op zijn elektrische broertje. Het intro is echter geen halfgeslaagde gimmick. In tegenstelling tot wat we maar al te vaak zien, is dit een introductie tot het fantastisch doorgevoerde thema. Vervolgens spreekt de passie van Latijns-Amerikaanse ritmes en klanken tot het hart. Wat een nummer!
Als het feest nog niet compleet was, wordt het dat wel als net voor de drieminutengrens een Spaanse zangeres uit de kast wordt getrokken. In typerende stijl geeft ze het nummer nog meer cachet. En daar zingt Jennings dan weer overheen. Wat een meesterwerk! En we zijn er nog niet. Nee, we zijn pas halverwege. Binnen enkele maten krijgt u namelijk ook nog een frontale aanval middels grunts te verwerken. Wie dacht dat het dan wel eens tijd zou zijn om te verzanden in een herhalingsoefening, heeft het volledig mis. Er volgt namelijk een intermezzo. Zonder instrumenten. Zonder stemgebruik. Hoe dat dan werkt? Gaat u het zelf maar beluisteren, want ik kom woorden tekort.
Dat de combi van totaal uiteenlopende genres niet uitgemond is in een chaotische potpourri van onsamenhangende ideen, maar tot een coherent geheel gesmeed is, onderschrijft de compositoire kwaliteiten van dit zestal. De nummers gaan alle kanten op, maar hebben een interne samenhang waar je u tegen zegt. Dat is mede te danken aan de geraffineerde constructie en intelligent doorgevoerde thema's. De vernuftig verstopte easter eggs maken deze plaat nog eens extra vermakelijk. Het duurt even voordat alle muzikale informatie verwerkt is, dus neemt u vooral de tijd bij het eieren zoeken. Gun deze plaat zijn rondjes in uw al dan niet virtuele mediaspeler. U zult niet teleurgesteld zijn.
Tracklist:
1. 2258
2. 2259
3. Sun Dance
4. Disconnected
5. Sail Away
6. Lucidity
7. Corazn
8. Indestructible
9. The Tyrant
10. Prison Walls
