Andersson krijgt daarop hulp van leadgitarist Isak Koskinen Rosemarin en drummer Jesper Nyrelius. Toch is dit debuut meer een DIY-project. Het is de muzikale visie van Andersson. Fans van Morbus Chron-fans zullen er ongetwijfeld blij mee zijn, want The Eternal Resonance bouwt voort op Sweven.
Toch zijn er wel verschillen. Sweven heeft een eigenzinnig, gesoleerd geluid. The Eternal Resonance is gepolijster, opener, minder ziekelijk. Het is een prachtig werkstuk geworden, waarop je een kruising van Death, Tribulation, Iron Maiden, progrock, psychedelica en meer kunt verwachten.
De songs duren gemiddeld meer dan zeven minuten en zijn veelal avontuurlijk. Zo begint het fantastische Reduced To An Ember jazzy met interessante ritmiek en meerdere gitaarpartijen die elkaar versterken, voordat er een uitstekende riff een stevig gedeelte inleidt. Later in deze omvangrijke track stuwen een pianomelodie en een Opethiaanse leadgitaarpartij (ten tijde van Still Life) elkaar naar grote hoogten.
Al eerder gebeurt er het een en ander. Zo leidt het harmonieuze, instrumentale, Tribulation-achtige The Spark het album op een fijne manier in. Daarna komt de emotie in het stemgeluid van Andersson goed op de voorgrond in het deels post-progrockende, desolate By Virtue Of A Promise voordat in het stevige tweede deel van de meer dan negen minuten durende compositie classic rock en interessante accenten in de ritmiek elkaar ontmoeten.
Niet overal zit je echter op het puntje van je stoel. Zo maakt The Sole Importance aanvankelijk nog niet veel indruk, maar wordt het nummer wel sterker. Ook de middenfase van The Solemn Retreat had wel wat spannender gemogen. Dat The Eternal Resonance toegankelijker is dan Sweven, hoor je onder meer in het deels classicrockende Mycelia. Toch zijn ook in deze track de nodige twists opgenomen, zodat het beslist geen standaardwerk is wat er geleverd wordt.
The Eternal Resonance is van begin tot einde een interessante reis langs verschillende stijlen en memorabele ideen die elkaar in een niet-standaard structuur opvolgen. Voor fans van Morbus Chron een verplichte aanschaf en voor liefhebbers van Tribulation en zelfs de eerste twee platen van Opeth is dit een langspeler die hen wellicht aanspreekt.
Tracklist:
1. The Spark
2. By Virtue Of A Promise
3. Reduced To An Ember
4. The Sole Importance
5. Mycelia
6. Solemn Retreat
7. Visceral Blight
8. Sanctum Sanctorum
