Sylosis is weer terug! De band heeft in 2016 een pauze genomen. Na het te vroege overlijden van Architects-gitarist Tom Searle heeft Josh Middleton, de zanger en gitarist van Sylosis, namelijk zijn plek ingenomen. Dit betekent dat Josh in twee bands participeert, waardoor het even heeft geduurd voordat dit album het levenslicht zag. Het is namelijk alweer vijf jaar geleden dat het vorige album Dormant Heart uitkwam, dus fans hebben best lang moeten wachten op een vervolg. Dan is het altijd maar hopen of een band de verwachtingen in kan lossen.

Gelukkig heeft de muziek niets van energie verloren. De melodieuze mix van thrash metal en metalcore is lekker energiek en doet denken aan voorgaande albums. Het openingsnummer is een fijne metalcoretrack met typerende drumpartijen en tempowisselingen. De band neemt in de brug van I Sever het tempo terug en legt in de muziek en de zang de nadruk op emotie. Dit soort momenten komen vaker voor, zoals in Shield en Invidia. Dit is duidelijk een metalcore-invloed, maar dat is niet de enige. Ook breakdowns zijn van de partij, zoals in Idle Hands en Devils In Their Eyes. Daarnaast zijn de thrashmetalinvloeden vooral terug te horen in de gitaarsolo�s. Bijvoorbeeld in Shield en in Apex Of Disdain, waarna de gitaarpartijen overgaan in repetitieve hardcore-riffs.

Het album is aan de lange kant. Vijftig minuten, verdeeld over twaalf nummers, om precies te zijn. Het kan soms lastig kan zijn om de aandacht erbij te houden. Nou is dat niet heel erg, want dit album kan ook goed werken als een thrashy brei van achtergrondmuziek. Maar het is wel zonde, want bijna elk nummer is het beluisteren waard. Arms Like A Noose bijvoorbeeld, dat op de tweede helft van de plaat staat, kan zomaar onopgemerkt voorbij gaan tijdens een eerste luis.terbeurt. Dat is zonde, want de gitaarpartijen die in dit nummer te horen zijn, zijn een van de interessantste van het album. Afsluiter Abandon is een erg typisch metalcore-nummer. Beginnend met een pianodeuntje en ingetogen zang over een synthesizerpartij, bouwt het nummer langzaam op. In het langste nummer van het album weet de band de emotionele kant van de plaat goed te vatten.

Cycle Of Suffering is een plaat die met meerdere luisterbeurten echt tot zijn recht komt. De relatief rechttoe rechtaan thrashcore openbaart bij elke luisterbeurt weer een nieuw detail of een gitaarpartij die je in de vorige luisterbeurten nog niet was opgevallen. Hoewel de muzikanten complexe muziek afleveren, werkt het album ook goed als achtergrondmuziek. De heren weten agressie, intensiteit en emotie tot een coherent geheel terug te brengen. Daarnaast worden de verschillende invloeden goed met elkaar vermengd, waardoor de plaat afwisselend blijft. Het vijf jaar wachten was het dan ook zeker waard.

Tracklist:
1. Empty Prophets
2. I Sever
3. Cycle Of Suffering
4. Shield
5. Calcified
6. Invidia
7. Idle Hands
8. Apex Of Disdain
9. Arms Like A Noose
10. Devils In Their Eyes
11. Disintegrate
12. Abandon