Hoewel Jours P�les het debuutalbum is van de Franse blackmetalband Asphod�le, zal het schijfje de bovengemiddelde interesse van veel mensen wekken als we een blik werpen op de line-up. Alle muzikanten hebben hun sporen reeds ruimschoots verdiend, maar het is vooral het feit dat Audrey Sylvain de vocalen voor haar rekening neemt, dat veel mensen nieuwsgierig zal maken. Sylvain was immers ook zangeres bij het fantastische Amesoeurs, een band die met het titelloze (en enige) album uit 2009 een speciaal plekje heeft weten te verwerven bij veel liefhebbers van post-black metal. De combinatie van onderkoelde, new wave-achtige riffs, industrieel getinte black metal en de fragiele vocalen van Sylvain maakten van Amesoeurs een mijlpaal in het genre.

Door de nogal pijnlijke, primair online uitgevochten persoonlijke conflicten bleef de historie van Amesoeurs steken op die ene full-length, maar sinds november 2019 is daar verandering in gekomen. Jours P�les is namelijk in alle opzichten de logische opvolger van Amesoeurs. Mocht u nog twijfelen, dan geven de stilistische gelijkenissen in het artwork de doorslag. Het is niet voor niets dat het kleinschalige kwaliteitslabel Les Acteurs De L'Ombre Productions er als de kippen bij was om Asphod�le toe te voegen aan zijn catalogus. De grote vraag is echter of Jours P�les de hoge verwachtingen kan waarmaken. Verdient het album een even bijzondere status als de zwanenzang van Amesoeurs?

Het antwoord daarop is ontkennend, maar dit wil niet zeggen dat Jours P�les een vervelende plaat is. Integendeel: er staan genoeg goede tracks op het album. Vooral Gueules Crasses en R�miniscences vallen in positieve zin op. De combinatie van heerlijk verkilde riffs met de wat plechtige zang van Sylvain (die af en toe overigens ook verrassend rellerig uit de hoek komt), pakt sterk uit. Laatstgenoemde track is het meest divers: na een begin met fraai, dromerig gitaarwerk en een hoofdrol voor Sylvain, volgt een agressieve versnelling vergezeld van ijzingwekkend gekrijs. De band produceert vaker van dit soort rockende versnellingen, die erg prettig uitpakken (zoals in het titelnummer).

Niet alles wat Asphod�le doet, pakt echter even goed uit. Zo halen de cleane, Franstalige spoken word-gedeeltes van zanger Spellbound, die af en toe opduiken, de flow een beetje uit de muziek. Dat valt vooral op in het iets te doelloos voortkabbelende Nitide. Dan werkt zijn wanhopige gejammer en depressieve gekerm een stuk beter. De muziek krijgt er bij vlagen een Livelover- en Harakiri For The Sky-achtige vibe van. De tien nummers zijn voorbij voordat je er erg in hebt, maar wat Jours P�les doet verbleken bij het debuut van Amesoeurs, is dat dit album eigenlijk geen echte uitschieters bevat. De �wow�-factor ontbreekt dus een beetje.

Desondanks is Jours P�les nog steeds een aanrader voor de liefhebbers van kille, modernistische post-black. Wie naast Amesoeurs ook groepen als Lantl�s en Heretoir tot zijn favorieten rekent, zal goed uit de voeten kunnen met dit plaatje.

Tracklist:
1. Candide
2. De Br�ves �treintes Nocturnes
3. Jours P�les
4. Gueules Crasses
5. Nitide
6. Refuge
7. R�miniscences
8. D�cembre