Bij een samenwerking tussen de compromisloos knuppelende death/blackmetalband Teitanblood en Niklas Kvarforth (bekend als infame frontman van de su�cidale blackmetalband Shining) zal niemand poeslieve muziek verwachten. Woe Betide You, het eerste wapenfeit dat de mannen onder de naam Lice uitbrengen, voldoet in dat opzicht aan de verwachting. Tegelijkertijd is dit debuut in veel opzichten een vreemde eend in de bijt. Season Of Mist was er als de kippen bij om het schijfje uit te brengen, maar wie dit album aanschaft vanwege de namen van de betrokkenen, komt van een koude kermis thuis. Woe Betide You is namelijk in weinig opzichten vergelijkbaar met de muziek van beide hoofdbands.

Enerzijds herkennen we verschillende accenten van beide groepen. De primitiviteit van Teitanblood en het onmiskenbare gevoel van ongemak en �discomfort� dat Shining in zijn composities weet te leggen, zijn ook op Woe Betide You nadrukkelijk aanwezig. Maar verder is Lice toch echt een experiment, waarin de muzikanten zich ver buiten hun normale modus operandi begeven. Een verrassend melodieus experiment, dat regelmatig zelfs richting progressieve rock neigt, maar waarin net zo goed elementen van doom, post-rock, blues en � vooruit � ook nog een snufje black metal te horen zijn. Het is een veelzijdig kleurpalet aan invloeden.

Dat Lice een beduidend nieuwe koers vaart ten opzichte van de hoofdbands van de muzikanten, wordt al duidelijk in de sfeervolle openingstrack Beyond Eternal Recurrence, die begint met melodieus, driftig post-rockgetokkel. Het voelt aan als een stilte voor de storm, maar Layers Of Dirt bouwt gewoon voort op de kalme, introspectieve klanken. Pas na enkele minuten zorgt het kenmerkende gekerm van Kvarforth voor een toename van intensiteit, zonder overigens in de totale waanzin van Shining te verdrinken. De nummers mogen dan relatief veel kalme passages bevatten, toegankelijk is de muziek allerminst. De composities zijn gelaagd en de koortsachtige overgangen, die gitarist Kirill Krowli en drummer J. (Teitanblood) voor de luisteraar in petto hebben, vragen veel van het incasseringsvermogen.

Soms komen de verschillende elementen op fraaie wijze samen. Een mooi voorbeeld is het begin van Towards Reality, waar het tribale drumwerk in combinatie met de melancholische gitaarleads voor een mijmerende, bijna serene sfeer zorgen, terwijl Kvarforth zijn stemgeluid op de achtergrond in allerlei sadistische, verwrongen bochten wringt. Level Below kent eveneens zo�n wonderlijke combinatie van Anathema-achtige, melancholische progrock en gehavend gekrijs en gekerm van Kvarforth. Het contrast is wonderschoon. Datzelfde geldt voor het langgerekte, instrumentale slotgedeelte van Pride Eraser, dat zelfs licht herinnert aan Agalloch en Mono.

Toch lijkt Woe Betide You uiteindelijk vooral uit te pakken als een experiment dat niet helemaal goed blijkt te werken. Ook na herhaaldelijke luisterbeurten blijven de nummers te fragmentarisch. En voor de momenten waarop zang en muziek goed samenkomen, staan evenveel momenten waarop dat niet gebeurt. Hoewel Lice onmiskenbaar is gemaakt door gedreven musici die hun creativiteit hebben omarmd, is het eindresultaat nogal taai geworden. Interessant, beklemmend, origineel en bij vlagen erg goed, maar ook incoherent en over de gehele linie ietwat onbevredigend gezien de namen achter dit project.

Tracklist:
1. Beyond Eternal Recurrence
2. Layers Of Dirt
3. Towards Reality
4. Level Below
5. Roadkill
6. Pride Eraser
7. ...And So The Ceaseless Murmur Of The World Came To An End