Het Franse Uneven Structure wordt wel eens gezien als het kleine broertje van Tesseract. Beide stonden aan de wieg van het inmiddels ten grave gedragen genre djent. Rest in peace! Gelukkig zijn zowel Uneven Structure als Tesseract nog springlevend. Beide streven continu naar vernieuwing en ontwikkeling. Ze zijn dan ook intussen ver verwijderd van waar ze ooit begonnen.
Maar daar houdt de vergelijking wel zo'n beetje op. Sterker nog, de bands zijn ook mijlenver van elkaar vandaan geraakt. Waar Tesseract namelijk compacte song-based tracks schrijft, maakt Uneven Structure lange, atmosferische werkstukken. De heren schrijven heuse epistels waar u echt even voor moet gaan zitten. Voor de kenners: De weg die op La Partition (2017) werd ingezet, wordt hier dus voortgezet.
De langste song is echter heel zo lang niet. Slechts zes minuten en een beetje. Dat komt omdat de band het werkstuk opgedeeld heeft in behapbare brokken. Zo klokken de meeste nummers rond de vijf minuten. Bovendien bevat Paragon drie instrumentale interludes die de twee-minutengrens niet eens halen. Dat zorgt voor de broodnodige rust tijdens deze intense luistersessie.
Want wie Uneven Structure wil doorgronden, heeft het niet makkelijk. Alleen al die ambient onderlagen maken het geen lichte kost. Uiteraard bedient frontman Matthieu Romarin zich weer van zowel brute vocalen als zijn typerende kopstem. De soms ietwat monotone, cleane zang met de hier en daar nog wel eens wat zweverige ambient wordt gelukkig bijtijds doorbroken door lompe riffs en smerige grunts. Laat dat maar aan Matthieu over. De overgangen zijn zoals we van ze gewend zijn. Niet altijd even intutief. Net als u er lekker in zit, slaat de sfeer om. Maar zoals ik al zei, Uneven Structure maakt het u niet gemakkelijk. Wie die moeite neemt, wordt echter beloond.
Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat ik wat bevooroordeeld ben. Ik heb de band dit jaar al vier keer live gezien en eigenlijk komen de gelaagde composities dan pas cht tot leven. De plaat is in dat opzicht clean en klinisch. Dat heeft natuurlijk als voordeel dat alle details goed hoorbaar zijn, maar het mist daarom soms die rauwe live-vibe.
Als u de band nog niet kent, moet u ongetwijfeld even schakelen, want dit is echt andere koek dan u gewend bent. Houdt u echter wel van iets nieuws en origineels, geef deze band dan absoluut een kans. Wacht echter met een definitief oordeel tot u de heren live gezien heeft. Kende u de band al wel en was u wel te spreken over La Partition? Schaf deze cd dan blindelings aan.
Tracklist:
1. Magician
2. Hero
3. Innocent
4. Caregiver
5. Outlaw
6. Explorer
7. Creator
8. Ruler
9. Jester
10. Sage
11. Lover
12. Everyman
