In nog geen half uur ramt het duo er acht nummers doorheen. De composities zijn dan ook niet al te lang en er zijn amper intros, outros of rustigere passages te vinden. Intensiteit is duidelijk van groot belang. De songtitels winden er geen doekjes om dat de mannen de wereld niet als positieve plek zien. Dit is black metal zoals het ooit bedoeld is: hopeloos en hard. Bereaved Of Light opent met een fijne blackmetalriff, die op verschillende momenten in het nummer terugkomt. De stem van Maurice wisselt tussen vocalen zoals we die gewend zijn van de eerste Noorse bands en hoog gekrijs dat lijkt op de huilende wind.
De meeste nummers zitten op soortgelijke wijze in elkaar. Pakkende riffs zijn de basis, waar de rest van het nummer omheen gebouwd is. De afwisselende drumpartijen houden de nummers fris. Wessel laat horen dat hij van alle markten thuis is. Hij wisselt tussen snelle dubbele basdrums naar meer atmosferische drumpartijen en dan weer naar een meer ondersteunende rol. De vocale intensiteit van Maurice blijft ook op een hoog niveau. Op sommige passages in A Nacreous-Tinted Halo Of Bright Sorrow na, brengt zijn gekrijs en gehuil de wanhoop en pijn die de muziek uit wil stralen goed over.
And Darkness Was Cast Out Into The Wilderness is een album waar de gemiddelde blackmetalfan vast wat mee kan. Hoewel de plaat zeker niet baanbrekend is, zorgen de sterke composities en de competente muzikanten ervoor dat hij toch gedenkwaardig is. Er zijn geen langgerekte passages waardoor je de aandacht verliest, of nummers waarin niks interessants gebeurt. Mystagogue heeft zich neergezet als fijne toevoeging aan de toch al rijke Nederlandse scene.
Tracklist:
1. Bereaved Of Light
2. The Gift Of Grief Upon The Black Earth
3. And The Darkness Was Cast Out Into The Wilderness
4. Here In The White Silence Of The Dawn
5. And Shrieking Winds Lash The Oceans Into Madness
6. A Nacreous-Tinted Halo Of Bright Sorrow
7. Nothing But The Night-Black Mantle
8. The Splendour Of Our Demise
.jpeg){kind=small}
