Walk The Sky klinkt namelijk een stuk frisser dan voorganger The Last Hero. Die cd is beslist geen zwakke broeder, maar er lijkt elke draaibeurt geen einde aan te komen. Het schijfje hamert maar door. Zonder de broodnodige dynamiek. Dynamiek die gelukkig ruimschoots aanwezig is op de opvolger. Op deze zesde telg doen de Amerikanen niets drastisch anders, maar de onderlinge afwisseling tussen de songs is dit keer wel goed in de gaten gehouden.
Progressie zit in de details verstopt. Zo zijn er wat meer keyboards te horen. Vooral als sfeervolle ondersteuning van een paar liedjes en niet als dominante smaakmaker. Wel een leuke toevoeging trouwens die de tracks net een mespuntje extra diepte geeft. Voor de rest zorgen Kennedy en de oude Creed-garde zelf wel. De gitaren hebben als vanouds het hoogste woord. Mark Tremonti behoort tot de beste gitaristen ter wereld en soleert en rifft dat het een lieve lust is. Mark Tremonti is gelukkig tegelijkertijd n van de meest behoudende gitaristen ter wereld. Al die riffs en soli staan namelijk steevast in dienst van de composities. Overbodige fratsen zul je van hem nooit en te nimmer horen. Hij weet wat hij moet doen, maar hij weet voornamelijk goed wat hij vooral niet moet doen.
Door zijn inzet en de sterke ritmesectie klinken liedjes als Wouldn't You Rather en Native Son zowel lekker compact als spetterend. Een echte uitschieter vind ik Forever Falling, waarin Tremonti de leadzang op zich neemt. Dat hij bijna net zo goed kan zingen als Kennedy weten we door zijn solowerk al, maar hier zet hij toch weer een fraaie prestatie neer.
Minder fraai vind ik de knoppendraaierij van bandboezemvriend en producer Michael Baskette. Michael Baskette heeft namelijk nog nooit van het begrip nuance gehoord. Ballad of metalsong? Hij zet de volumeschuiven van elk instrument altijd wagenwijd en ver boven de pijngrens open. Walk The Sky klinkt zodoende zeker op cd wat blikkerig en gecomprimeerd. Een schande voor zo'n grote band, maar ik vrees dat ze deze prutser nooit de studio uittrappen. Hij produceerde immers elke noot die de band tot nu toe op de mensheid losliet. Een aanrader is om de lp-versie in huis te halen, want daarop klinkt de totaalsound iets minder luidruchtig en vermoeiend. Het blijft behelpen, maar het is beter dan de cd en andere digitale versies.
Alter Bridge blijft gelukkig goed genoeg om een vol uur te boeien, of de productie daar nou aan bijdraagt of niet. Het gezelschap bestaat uit begenadigde songschrijvers die nooit echt verzaken. Toch is het wachten op die ene wereldhit. Zo'n song die het vroegere Creed ook de status van megasterren schonk. Die absolute meesterkraker lijkt binnen handbereik, maar ontbreekt ook dit keer. Nipt, dat wel, want Walk The Sky is gewoon hartstikke tof. Toch verwacht ik dat ene liedje in de nabije toekomst wel een keer. Misschien de volgende keer net een jaartje langer uittrekken voor een nieuwe plaat. De liefhebbers weten verder genoeg. Alter Bridge blijft meester in het mixen van keiharde rock en toegankelijke Amerikaanse metal.
Tracklist:
1. One Life
2. Wouldn't You Rather
3. In The Deep
4. Godspeed
5. Native Son
6. Take The Crown
7. Indoctrination
8. The Bitter End
9. Pay No Mind
10. Forever Falling
11. Clear Horizon
12. Walking On The Sky
13. Tear Us Apart
14. Dying Light
