Wie op basis van de bandnaam een tot de tanden bewapende exercitie in militante black metal verwacht, komt echter bedrogen uit. Stellar Master Elite beweegt zich in het schemergebied tussen industrial black en experimentele doom, waarbij de nadruk op die laatste stijl ligt. Op II: Destructive Interference Generator (2013) pakt de combinatie van black en doom nog niet altijd even lekker uit, maar anno 2019 hebben de Duitsers een veel betere balans tussen beide genres weten te vinden. De nummers zijn merendeels traag en beklemmend, maar zitten qua opbouw uitstekend in elkaar. Daardoor houden ze aandacht moeiteloos vast.
Hologram Temple klokt in totaal iets meer dan een uur, maar verveelt geen seconde. Er staat een aantal ronduit uitstekende nummers op deze plaat. Neem opener NULL, een track die dreigend begint (met grimmige, Secrets Of The Moon-achtige riffs en duistere elektrobliepjes), maar langzaam opbouwt naar een vet, groovend einde dat wordt aangevuld met Oranssi Pazuzu-achtige synthesizerpsychedelica. Het naargeestige, sinistere Freewill Decrypted werkt ook uitstekend, met name dankzij de ijzersterke prestatie van frontman Eric Kuhnen, wiens strot doet denken aan die van Nox (Craft).
Een extra troef van Hologram Temple is dat de sporadische versnellingen er juist des te genadelozer inhakken. Dat komt door de trage, dreigende sfeer, die de rest van het album de overhand heeft. Zo is The Beast We Have Created een geweldige, opzwepende track met monsterlijk vette gitaargrooves. Black Hole Dementia is nog zon nietsontziende kraker, met norse, ploegende riffs en een Satyricon-achtige vibe. Het zijn ijzersterke nummers die voor een ware krachtexplosie zorgen. Toch schetsen deze tracks een ietwat misleidend beeld van Hologram Temple. De plaat is namelijk bijzonder experimenteel, iets dat vooral in de afsluiter Tetragon duidelijk wordt.
Deze vijftien minuten durende mammoettrack leidt Stellar Master Elite richting drone en dark ambient. Het nummer begint met broeierige keyboarddrones, om na vijf minuten in een kolkende maalstroom aan furieuze riffs en een spervuur aan blastbeats uit te barsten. Die sonische catharsis is echter tijdelijk, want al snel zijn het weer de beklemmende drone- en ambientklanken die de overhand nemen. Daarmee maakt de band het zichzelf niet makkelijk, want de gemiddelde blackmetalliefhebber zal hier definitief bij afhaken. Desondanks slagen de Duitsers er ook met minimalistische middelen in om de spanningsboog vast te houden en dankzij de voortdurend aanzwellende en wegebbende drones zelfs een hypnotiserende sfeer op te wekken.
De conclusie is dat Hologram Temple een prima album is geworden, dat vooral liefhebbers van experimenteel ingestelde doom zal bekoren. De formatie uit Trier kiest zeker niet voor de weg van de minste weerstand en dat valt het viertal te prijzen. Deze vierde langspeler verdient dan ook een flink aantal luisterbeurten, want de band geeft zijn geheimen niet direct bloot. Liefhebbers van het latere werk van Secrets Of The Moon zouden wel eens blij verrast kunnen zijn met dit album.
Tracklist:
1. NULL
2. Freewill Decrypted
3. Apocalypsis
4. Ad Infinitum
5. The Beast We Have Created
6. Agitation - Consent - War
7. Black Hole Dementia
8. The Secret Of Neverending Chaos
9. Tetragon
