Old Lions Still Roar is het eerste soloalbum van gitarist Phil Campbell. Hij is wereldberoemd geworden bij Motrhead en na het verscheiden van Lemmy Kilmister ging hij verder met zijn nieuwe band Phil Campbell And The Bastard Sons. Van een plaat in zijn uppie was het tijdens zijn decennialange carrire echter nog altijd niet gekomen. Met deze schijf die tien nummers telt, komt daar verandering in. Hoewel dat solo met een korrel zout moet worden genomen, want Campbell trekt zijn complete adressenboek met muzikale vrienden open om er een groot rockfeest van te maken.
Elk nummer heeft een of meerdere speciale gasten. Dat zijn voornamelijk zangers, maar ook instrumentalisten als Mick Mars (Mtley Cre), gitaargod Joe Satriani en percussionist Chris Fehn (ex-Slipknot) passeren de revue. Het resultaat is een bijzonder gevarieerde plaat met aardige songs en hier en daar een uitschieter van jewelste.
Een traditionele hardrockplaat is natuurlijk niet compleet zonder ballad. Campbell kiest er zelfs voor om ermee te openen. Rocking Chair kan als de artistieke bluesbiografie van de snarenplukker worden beschouwd met een heerlijk warm geluid van een jarenveertig-Gibson en nostalgisch klinkende melodien. De warme, emotionele stem van Leon Stanford (The People The Poet) maakt het helemaal af.
Bij die ene ballad blijft het echter niet, want samen met Nev MacDonald (Skin) en Benji Webbe (Skindred) verkent Phil Campbell tijdens respectievelijk Left For Dead en Dead Roses met succes zijn intieme en gevoelige kanten. Datzelfde kan gezegd worden van het instrumentale Tears From A Glass, waarin Campbell samen met Joe Satriani een knap, gevoelig gitaarduet neerzet.
Wanneer de naam Phil Campbell valt, denk je, de aangename muzikale zielenroerselen ten spijt, echter meteen aan keiharde rock-'n-roll. Het is dan ook in de ruigere nummers dat de oude leeuwen echt gaan brullen, want het zijn de ouwetjes die de show stelen. Na de warme openingstrack is het namelijk de beurt aan Rob Halford (Judas Priest) om zijn stem te lenen aan de uptempo rocker Straight Up. De beresterke song straalt een energie en enthousiasme uit die met extreem veel moeite wordt bijgebeend door enkele van de nummers die volgen. Halford brengt zijn teksten met een enorme flair en doet de luisteraar snakken naar een album vol nummers van dit samenwerkingsverband. Datzelfde geldt voor het ruige These Old Boots met mister Twisted Sister Dee Snider op zang en in mindere mate Swing It met vocalen van Alice Cooper.
Het Black Sabbath-achtige Faith In Fire met Orange Goblins Ben Ward achter de microfoon voelt tussen al die energie log aan. Dat ligt vooral aan het nummer zelf, dat ondanks knap musiceren en de nodige bombast minder wil beklijven. Datzelfde geldt voor de moderne tracks Dancing Dogs (Love Survives) (met Whitfield Crane op zang) en Walk The Talk met Nick Oliveri (ex-Kyuss) en Danko Jones. Phil Campbell toont zich in ieder geval veelzijdig.
Old Lions Still Roar is dan ook een album dat meerdere generaties en hardrockstijlen met elkaar verbindt. Ondanks dat niet elke song even sterk en pakkend is, levert Campbell een prima eerste 'soloplaat' af. Een aantal van deze luttele minuten durende samenwerkingen doet watertanden naar meer.
Tracklist:
1. Rocking Chair (met Leon Stanford)
2. Straight Up (met Rob Halford)
3. Faith In Fire (met Ben Ward)
4. Swing It (met Alice Cooper)
5. Left For Dead (met Nev MacDonald)
6. Walk The Talk (met Danko Jones & Nick Oliveri)
7. These Old Boots (met Dee Snider)
8. Dancing Dogs (Love Survives) (met Whitfield Crane)
9. Dead Roses (met Benji Webbe)
10. Tears From A Glass (met Joe Satriani)
