Als je goede vriendjes bent met Manowar brein Joey DeMaio dan moet je op z'n minst goeie Metal spelen. Tenminste, zo ging dat toch in dat liedje? Aan David "Rock" Feinstein heeft DeMaio in ieder geval een goeie, die dateert al van de Elf (ja, die met Dio) (en ja, die band die later Rainbow werd onder Blackmore) periode. Later heeft hij als zanger en gitarist van The Rods ook nog een aardige reputatie opgebouwd. En nu heeft hij dan wat getalenteerde muzikanten om zich heen verzameld, waaronder zanger John West (ja, die van Artension en Royal Hunt) om zijn eigen ding te doen. Zijn band, met zijn naam. Feinstein.

De songtitels geven al een aardig beeld van wat er te verwachten valt. "Rebelution", "Live To Ride, Ride To Live", stoere rebelse moterrijdersmetal dus? Een beetje Priest, wat oude rockinvloeden, en heel veel Manowar, voorzien van een tamelijk heldere zang. Ook zijn de teksten niet zo over-de-top clich� als bij het collectief van DeMaio (lees: �ets minder).

Het ruim 8 minuten durende titelnummer toont echter een ander, meer episch karakter. John West kan er in ieder geval goed mee uit de voeten. Keyboards worden niet geschuwd, maar dan vooral als ondersteuning. Alleen op het laatste, instrumentale nummer laat toetsenist Bob Twining wat niet onaardige solo's horen.

De songs zijn wat basic van opzet, waardoor de aandacht wat dreigt te verslappen wegens een gebrek aan vernieuwende uitspattingen. Geen groot probleem voor de casual metalfan die niet zoveel moet hebben van die progressieve zooi. W�l irritant is de distortion tussen sommige nummers door. Die zorgt er toch iedere keer voor dat ik m'n volume wat zachter draai. Dat dat de bedoeling is geweest kan ik me niet voorstellen.

Tracklist:
1. Regeneration
2. Rebelution
3. Streaming Star
4. Third Wish
5. Rule The World
6. Masquerade
7. Far Beyond
8. Poison Ivy
9. Live To Ride, Ride To Live
10. Firefighter
11. Inferno