De IJslandse blackmetalscene heeft de laatste jaren flink naam gemaakt. Dat komt niet in de minste plaats door de activiteiten van Walter Hoeijmakers, creatief directeur van het vermaarde Roadburn Festival, die de afgelopen jaren zo ongeveer de hele scene naar Tilburg heeft gehaald. Persoonlijk heb ik de lofzang op deze scene nooit zo goed begrepen. Natuurlijk hoor ik de kwaliteit wel terug in de platen van Svartidau�i, Na�ra en Zhrine, maar de keren dat ik dergelijke groepen live aan het werk zag, hoorde ik vooral een dikke, ondoordringbare brei aan dissonant in elkaar hakende riffs onder een wirwar van blastbeats. Het complexe, ondoorgrondelijke en zware karakter van dergelijke groepen heeft weliswaar zijn charme, maar rechtvaardigt toch niet de hosannastemming die om deze bands heen hangt.

Het is het onlangs verschenen Algleymi, het tweede album van Mis�yrming (misschien wel de meest bekende exponent van de IJslandse blackmetalscene), dat mij voor het eerst op andere gedachten weet te brengen. Vanaf de eerste tellen van de met een kakofonie aan gekrijs ingeluide opener Orgia grijpt de band me bij de strot. De uitstekende productie - zwaar, maar transparant � zorgt ervoor dat de esoterische songstructuren veel beter tot hun recht komen. De tracks zijn nog steeds rijk en gelaagd, maar verzanden niet in een onontwarbare chaos. In plaats daarvan weet Mis�yrming zijn van oudsher moeilijk te doorgronden dissonante maalstroom veel beter te structureren en kanaliseren.

Door de betere songstructuren en de krachtige sound valt op Algleymi eigenlijk voor het eerst op wat voor geweldige, krioelende riffs de band schrijft. De invloeden van de Franse pioniers Blut Aus Nord zijn duidelijk aanwezig in het gitaarwerk, maar tegelijkertijd heeft Mis�yrming een veel zwaardere sound. Daarbij zorgen enkele vertragingen voor een verrassend melodieuze ondertoon (het laatste deel van Me� Svipur � Lofti is een mooie illustratie hiervan). De nummers kennen bovendien precies de goede afwisseling, met stoer erop los groovende passages die de muziek een sterk gevoel van urgentie en kracht meegeven. Het hoogtepunt van het album wordt gevormd door Als�la: een geweldig, zeer intens nummer, uit zijn voegen barstend van de bikkelharde, verwrongen riffs die met elkaar om voorrang wedijveren. Met het dreigende, afsluitende titelnummer betreedt Mis�yrming de wateren van Mgła en Deathspell Omega. Ook daarin slagen de IJslanders met verve.

De combinatie van zware, dissonante riffs, sporadische, vuige grooves en verrassende melodieusheid (Og Er Hausti� L��ur Undir Lok) zorgt ervoor dat Algleymi van begin tot eind moeiteloos de aandacht weet vast te houden. De langspeler heeft er in ieder geval eigenhandig voor gezorgd dat ik mijn mening over IJslandse black metal ben gaan herzien. Een aanrader voor iedereen die zijn portie black metal het liefst zwaar en ondoorgrondelijk heeft, maar tegelijkertijd niet wil verzuipen in een brij aan dissonante klanken. Mis�yrming loodst de luisteraar eigenhandig door zijn zelfgecre�erde moeras en doet dat met verve en daadkracht.

Tracklist:
1. Orgia
2. Me� Svipur � Lofti
3. �sland, Steingelda Krummasku�
4. H�li�
5. Og Er Hausti� L��ur Undir Lok
6. Allt Sem Eitt Sinn Bl�mstra�i
7. Als�la
8. Algleymi