De geschiedenis van het kwintet Legion wordt overschaduwd door slecht management, matige contracten en algehele misre. Een aantal jaren terug vonden de heren onder leiding van zanger Phil Vincent het na acht albums dan ook wel genoeg. Aldus de bandbiografie. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan en de mannen achter Legion proberen het nogmaals. Het resultaat is zo'n vijftig minuten aan AOR, getiteld Rising.
Nothin' To Me bijt het spits af met een moddervette gitaarpartij en vrij zware drums. Vincent doet zijn best stoer en zwoel te klinken tijdens de voortkabbelende coupletten en uiteraard zijn de refreinen voorzien van pakkende groepszang. Het album is voorzien van een heldere en gebalanceerde productie die recht doet aan de instrumenten en zanglijnen. Met een gemiddelde duur van om en nabij de vijf minuten zijn de nummers vrij lang en dat is wat Rising uiteindelijk opbreekt. Het lukt de heren niet om elk van de tien songs voor de volledige duur interessant te houden.
De formule van de openingstrack wordt namelijk met regelmaat herhaald: een pakkende, zware gitaarpartij, wat instrumentaal spierballenwerk en Vincent die het afmaakt met degelijke, maar weinig onderscheidende zanglijnen. Echt vlammen doet het slechts mondjesmaat tijdens de tien nummers die onderling ook weinig van tempo verschillen. De generieke hardrock/AOR van de heren is achtergrondvriendelijk en zou niet misstaan als rockmuzak bij een Amerikaanse misdaadserie.
Rising ligt lekker in het gehoor met degelijk musiceerwerk, maar enige spanning of onderscheiding ontbreekt. Frontman Phil Vincent levert in een moordend tempo in diverse projecten albums af. Dit nieuwste werk met Legion werpt de terechte vraag op of het niet meer kwantiteit dan kwaliteit is.
Tracklist:
1. Nothin' To Me
2. Full Moon Rising
3. Maybe Now...
4. How Does It Feel
5. Got A Line On You
6. Poltician
7. Only The Strong Survive
8. Shame On You
9. Found Out The Hard Way
10. Lost Soul
