Olmo Lipani mag gerust als een productief baasje omschreven worden. De Belg met Bulgaarse roots, die vooral bekend is onder het pseudoniem D�h�, heeft een niet aflatende werklust. De hoeveelheid bands waarin hij actief is, valt al niet meer op de vingers van twee handen te tellen. Cult of Erinyes, We All Die (Laughing), Yhdarl en Slow zijn momenteel de bekendere groepen. Vaak is de kwaliteit van het werk op zijn minst bovengemiddeld en op zijn best geniaal. Zo wacht ik nog steeds met smart op een nieuwe full-length van het briljante We All Die (Laughing). Ook Imber Luminis is onderdeel van de vele soloprojecten van multi-instrumentalist. Precies een jaar geleden verscheen Contrasts, een sterke full-length die ook in de uitdijende collectie nog steeds de moeite waard is.

Met Imber Luminis heeft D�h� een sound gecre�erd die het beste van twee werelden combineert. Enerzijds is dat zware funeral doom, anderzijds is het atmosferische, suicidal black metal wat de klok slaat. De componist brengt deze invloeden op een vrijwel naadloze wijze samen in drie kolossale, maar geen moment saaie tracks, die als trilogie samen een uur klokken. Het album is gebaseerd op het gedicht Le Voyage van de Franse, negentiende-eeuwse dichter Charles Baudelaire. Het contrast uit de titel komt ook terug in de muziek, die nog het best samen te vatten is als een spannende muzikale reis vol interessante wendingen.

De muziek op Contrasts klinkt nu eens melancholisch en reflectief, dan weer net zo makkelijk intens en gedreven. Het zijn vooral de onstuimige, woeste riffs en versnellingen die indruk maken. D�h� schreeuwt het geheel op overtuigende wijze aan elkaar. Zijn snijdende gekerm gaat door merg en been. De openingstrack Le Voyage - Part I duurt liefst twee�ntwintig minuten, maar verveelt geen seconde. Dit vanwege het sterke gitaarwerk, de subtiele wisselingwerking tussen doom- en blackmetalschakeringen en de dwingende, emotierijke vocalen van D�h�, die zijn ziel en zaligheid in de compositie gooit. De genuanceerde ondersteuning door middel van sfeervolle keyboardklanken voorziet het geheel van een laagje grandeur, terwijl de gitaarbijdrage van Amduscias (Temple Of Baal) een leuk detail voor de blackmetalliefhebber is.

De reis loopt vloeiend over in Le Voyage - Part II, dat begint met akoestisch gitaarwerk en een iets rustigere opbouw kent. Het eerste deel is iets minder overtuigend, maar tegen het einde neemt de waanzin het over en gaat het tempo omhoog naar een koortsachtig ritme, waarin D�h� zijn zielenroerselen blootlegt middels gepijnigde screams over driftige riffs. Le Voyage - Part III begint eveneens ingetogen, met een bijna Alcest-achtige fragiliteit, maar vervolgt al snel richting stuwende, kolkende blackmetalriffs en gedreven drumwerk. Ook hier weet Imber Luminis de aandacht met gemak vast te houden gedurende twintig volle minuten.

Vanuit compositorisch oogpunt is Contrasts een bijzonder rijk en boeiend album geworden. Terwijl de nieuwe Yhdarl flink tegenvalt, bewijst Lipani met Contrasts dat kwantiteit zeker niet ten koste hoeft te gaan van kwaliteit. De inspiratiebron van D�h� lijkt immers eindeloos en Contrasts behoort tot een van de platen uit zijn oeuvre, die het zeker verdient gehoord te worden.

Tracklist:
1. Le Voyage - Part I
2. Le Voyage - Part II
3. Le Voyage - Part III