Rewind, Replay, Rebound laat het antwoord op deze vraag in het midden. Kort beantwoord; wie naar het stevige materiaal van Volbeat verlangt, zit met deze plaat verkeerd. Daarentegen komt de groep wel erg fris en levendig voor de dag met een aantal zeer vermakelijke composities en deelt deze zo nu en dan nog een stoot uit. De typerende sound die Volbeat definieert, is alom aanwezig, maar door veel inspiratie uit het vroegere rock-'n-roll te halen zijn, er veel nieuwe dingen te horen.
Waar Volbeat voorheen zeer geïnspireerd raakte door onder andere Johnny Cash, lijken nu oude rockabilly en Elvis meer van invloed te zijn. Veel van deze stijlen komen terug in het gitaarwerk, maar ook in de zanglijnen van Michael Poulsen. Laatstgenoemde experimenteert ook meer met zijn zangtechniek en komt hierdoor veelzijdiger voor de dag. Daarnaast is duidelijk hoorbaar dat de band meer geëvolueerd is en volwassener klinkt. Al is er ook nog ruimte voor vreemde uitspattingen, zoals het zesendertig seconden durende Parasite.
Het begin van Rewind, Replay, Rebound is meteen sterk. Last Day Under The Sun is een typische Volbeat-song. Het nummer dat gebaseerd is op een verhaal van Johnny Cash is vrij rustig, maar zit fijn in elkaar met goede zanglijnen, een memorabel refrein en gitaarriedels die doen denken aan Michael Jackson (Black Or White). Pelvis On Fire is daarentegen een verrassing. Deze track valt het beste te omschrijven als een muzikaal vervolg op Sad Man's Tongue. Niet dat deze zo krachtig is, maar de overeenkomsten zijn talrijk. Het is één van de snellere songs op de plaat en biedt grotendeels wat oude fans hedendaags missen bij de Denen. Opvolger Rewind The Exit is één van de hoogtepunten van het album. Het nummer biedt een reflecterende blik en het is Poulsen die hier opvalt door zijn karakteristieke zangstem meer los te laten en te experimenteren. Daarnaast weet hij het geheel een emotionele tint mee te geven die goed overkomt.
Zoals tegenwoordig op elke plaat van de Denen zijn er ook gastbijdragen te horen. Zo is in de rock-'n-roll-track Die To Live Neil Fallon (Clutch) te horen samen met leden van de JD McPherson Band en mag gitarist Gary Holt (Slayer, Exodus) zijn soleerkunsten demonstreren in Cheapside Sloggers. Ook wordt er weer gebruik gemaakt van achtergrondzangeressen (Cloud 9, Last Day Under The Sun en Maybe I Believe). Het zorgt allemaal voor een wat diverser beeld, al heeft het album wel een aantal luisterbeurten nodig om te groeien en de details te ontdekken.
Uiteindelijk zal Rewind, Replay, Rebound bekendstaan als het meest rustige Volbeat-album tot nu toe. Het sluit in die zin prima aan op voorganger Seal The Deal & Let's Boogie (2016). Ditmaal staan het rebelse western of mystieke zaken niet echt centraal, maar meer het leven an sich. Het hier en nu, dankbaar zijn voor wat je hebt en wie je bent, maar ook een nostalgische terugblik. De meeste nummers hebben een fijn rockend gevoel, terwijl er een aantal zijn die iets steviger klinken (Pelvis On Fire, Die To Live en The Everlasting. Deze tracks behoren tot de beste van de plaat, samen met Rewind The Exit, Last Day Under The Sun, Leviathan en Cheapside Sloggers. Liefhebbers die de metalkant van Volbeat willen horen, kunnen dit album echter met rust laten, want die is afwezig. In plaats daarvan presenteren de Denen een ontspannen luisterplaat, met weinig vullers en meer experimenten. Grote verrassingen blijven helaas uit, waardoor de plaat sneller naar de achtergrond van de aandacht verdwijnt. De discussie zal aanhouden over de muzikale transformatie van de Denen, maar wie Rewind, Replay, Rebound een kans geeft, staat een prima plaat te wachten.
Tracklist:1. Last Day Under The Sun
2. Pelvis On Fire
3. Rewind The Exit
4. Die To Live
5. When We Were Kids
6. Sorry Sack Of Bones
7. Cloud 9
8. Cheapside Sloggers
9. Maybe I Believe
10. Parasite
11. Leviathan
12. The Awakening Of Bonnie Parker
13. The Everlasting
14. 7:24
.jpeg){kind=small}
