Een eigen stijl weten te vinden is geen gemakkelijke opgave. Sommige bands weten met een debuutplaat meteen door te breken, maar veelal zie je dat het derde album stijlbepalend is. Dat geldt in het algemeen en binnen de metalscene is dat niet anders. Reckless Manslaughter uit de Ruhrpott, Herne om precies te zijn, is ruim tien jaar bezig en Caverns Of Perdition is het derde album. Deze deathmetalband was mij niet volledig onbekend, maar de eerste twee platen maakten op mij weinig indruk. Dat is nu anders. In de zes jaar tussen deze plaat en de vorige is er zodanig geschaafd aan de sound dat alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Caverns Of Perdition is simpelweg een erg goed album. Of Reckless Manslaughter met deze plaat uit de underground weet te kruipen, valt echter nog te bezien. Dat de band is opgenomen in de stal van F.D.A. Records helpt in elk geval.
De openingstrack heeft de titel van de vorige plaat: Blast Into Oblivion. Op die plaat was de opener Storm Of Vengeance, het debuutalbum uit 2011. De bezetting is ongewijzigd vanaf de oprichting in 2008, al maakt leadgitarist Dennis Geil (ex- Depravity) sinds 2012 deel uit van de line-up. Reckless Manslaughter mixt de Amerikaanse stijl met de Scandinavische stijl en dat komt op Caverns Of Perdition veel sterker uit de verf dan op de voorgaande platen. Ditmaal heeft de band niet gewerkt met Dan Swno voor de mix en mastering, maar met Jrg Uken in de Soundlodge Tonstudio, waar de plaat ook is opgenomen. Ondanks dat Dan Swno een goede reputatie heeft, ben ik daar blij mee. De productie van Caverns Of Perdition is spot-on. Het slagwerk staat wat op de achtergrond waardoor ook de passsages met blasbeats niet overheersend zijn. Het gitaarwerk staat meer op de voorgrond en de smerige grunts van Leimy zijn goed verstaanbaar. De balans is goed, de details zijn goed te horen en de productie is niet te clean.
De plaat bevat ook meer variatie in tempo en meer diversiteit in de nummers. Zo duurt Stiffshifter slechts twee minuten tegenover een speelduur van maar liefst elf minuten van Funeralmaster, is het instrumentale Into Unknown Caverns een fraai rustpunt halverwege en bevatten Unleash The Spirits Of The Fallen en Vaporized Crucifix ronduit catchy momenten. Operation Chastice daarentegen heeft de neiging voort te kabbelen en zakt na meerdere luisterbeurten een beetje door het ijs. Dat geldt in mindere mate ook voor Catacombs Of Perpetual Damnation en Decay In Embryo.
Vaporized Crucifix ontpopt zich tot n van de hoogtepunten door sterk soleerwerk, fraaie leads en een hoofdrol voor grunter Leimy. Stiffshifter is met twee minuten te kort om uit te pakken met een solo, maar bevat alle ingredinten voor een goede track. Het instrumentale Into Unknown Caverns verraadt het geheim van Reckless Manslaughter. De onverwachte akkoorden geven de plaat als geheel net dat extra zetje. Het huzarenstukje is Funeralmaster. Zoals de titel al doet vermoeden, ligt het tempo in deze track een stuk lager. Ben je benieuwd hoe Candlemass zou klinken met smerige, diepe grunts? Dit nummer is elf minuten puur genieten. Regelmatig beluister ik Funeralmaster twee keer achter elkaar. Steevast gaat de volumeknop hoger. Ik krijg er geen genoeg van.
Kortom, Caverns Of Perdition is een aanrader voor iedere liefhebber van death metal. Good job guys!
Tracklist:
1. Blast Into Oblivion
2. Unleash The Spirits Of The Fallen
3. Operation Chastise
4. Vaporized Crucifix
5. Into Unknown Caverns
6. Catacombs Of Perpetual Damnation
7. Stiffshifter
8. Decay In Embryo
9. Funeralmaster
