Voor wie een beetje bekend is met de geschiedenis van Nightrage zal het niet als een verrassing komen dat de line-up voor het nieuwe album Wolf To Man wederom afwijkt van de formatie waarmee de band de uitstekende voorganger The Venomous (2017) inblikte. De melodieuze deathmetalgroep rondom gitarist Marios Iliopoulos heeft immers al zoveel bezettingswisselingen doorgemaakt dat er een voetbalelftal van oud-leden geformeerd kan worden - inclusief reservespelers! Ook in de afgelopen twee jaar zien we een tweetal wijzigingen. Zo is bassist Anders Hammer na negen jaar Nightrage met de horizon vertrokken, terwijl drummer Lawrence Dinamarca het slechts twee jaar heeft uitgezongen (2016-2018). Zij zijn vervangen door Francisco Escalona (basgitaar) en Dino George Stamoglou (drums).

Nightrage is echter vooral het project van Iliopoulos, die met Wolf To Man alweer aan de achtste langspeler toe is. De muziek is als vanouds vooral een aanrader voor liefhebbers van ouderwetse, agressieve melodeath. Het publiek dat vindt dat groepen als Arch Enemy, Kataklysm en Amon Amarth te voorspelbaar en gezapig zijn gaan klinken bijvoorbeeld. Zij vinden in Nightrage een aangename uitlaatklep, waarin gelikt gitaarwerk, fijne solo�s en jachtige ritmes samenkomen in puntige tracks zonder veel aanvullende tierelantijntjes. The Venomous was een voltreffer, omdat daarop veel ruimte was voor het smeu�ge gitaarwerk van Iliopoulos. Wolf To Man lijkt die trend in grote lijnen door te trekken.

Zo maakt de uitstekende opener Starless Night direct de sterke kanten van de band duidelijk. De track bevat alle vertrouwde elementen van de Nightrage-sound. Het melodieuze refrein doet denken aan het oude werk van In Flames en Dimension Zero, terwijl de snellere passages aan The Haunted en At The Gates refereren. Vooral het gitaarwerk is weer bijzonder fijn. De overwegend snelle nummers worden doorspekt met heerlijke riffs. Embrace The Nightrage, Desensitized en vooral het zeer melodieuze Arm Aim Kill (dat zich tot een echte oorwurm ontpopt) vallen hierdoor in positieve zin op. Wanneer de sporadische hardcore-invloeden hun intrede doen, daalt de overtuigingskracht. Zo is het stugge titelnummer iets te simplistisch opgebouwd. Het is ook de enige track waarin het gitaarwerk vlak te noemen is.

Frontman Ronnie Nyman, die sinds The Puritan (2015) de microfoon hanteert, buldert het geheel met zijn hardcore-achtige vocalen op ietwat stugge wijze aan elkaar. Hij heeft precies de juiste rasp in zijn stemgeluid om de teksten vol venijn uit te spuwen. Bovendien is hij veelzijdiger gaan klinken. Zo zijn de schreeuwerige uithalen in het refrein van By Darkness Drawn precies goed in combinatie met de verfijnde melodielijn. Met het wat brallerige The Damned overschreeuwt hij zich echter. Het is een enkel smetje op een verder zeer vertrouwde plaat. Wolf To Man kent iets minder uitschieters, maar desondanks is het een prima werkstuk geworden. De plaat is dan ook als een goed ingelopen stel oude schoenen. Ze mogen wellicht niet meer tot de nieuwste mode behoren, maar wat zitten ze lekker!

Tracklist:
1. Starless Night
2. Wolf To Man
3. Embrace The Nightrage
4. Desensitized
5. God Forbid
6. By Darkness Drawn
7. The Damned
8. Arm Aim Kill
9. Gemini
10. Disconnecting The Dots
11. Escape Route Insertion
12. Lytrosis