Contrasten werken versterkend, mits ze goed op elkaar zijn afgestemd. Latitudes begrijpt dat. De post-metalband uit Hertfordshire, die sinds 2006 actief is, liet dat in het verleden al horen, maar werkt de uitersten op Part Island beter dan voorheen uit. Enerzijds zijn er de striemende tremoloriffs en de krachtige ritmesectie, anderzijds de fragiele, heldere vocalen en de melancholische gitaarpartijen.

Op de vierde full-length gaan de Britten sfeergerichter en emotioneler dan ooit te werk. De nieuwe collectie songs is gepolijster, melodieuzer en dynamischer dan de rest van de discografie. Er zijn meer rustpunten met akoestisch getokkel. Er is meer ruimte voor introverte zang, Sterker nog: het album is geschreven op akoestische gitaar en zang. Vervolgens zijn de composities uitgewerkt op de verschillende instrumenten en ontstaat een mix van doom, folk (Nick Drake), shoegaze, black en atmosferische metal. Denk aan een mix van Pallbearer, Fluisteraars, Alcest, Katatonia, Ahab, Swallow The Sun, Anathema, In The Woods�, maar dan met niet-metal-elementen erbij, zoals die van This Mortal Coil en Nick Cave.

Het levert een zestal songs op dat veel meer ademt en toegankelijker is dan we van Latitudes gewend zijn. Niet dat Part Island easy listening is. Vanwege de combinatie van invalshoeken ben je wel even zoet met het zoeken naar hoe je de muziek en teksten moet interpreteren. Dat komt soms door een grote overgang. In Underlie is deze wel �rg groot, van Radiohead-achtig getokkel naar een muur van riffs en melancholische doom. De enige constante factor is de fragiele zang die samen met de instrumentatie fraaie, rustieke landschappen schildert. In de andere tracks, zoals in het fantastische titelnummer, verlopen de transities veel soepeler, hetgeen het luisterplezier bevordert.

Er zit een bepaalde schoonheid in de introverte, droefgeestige klanken van het Engelse kwintet. Neem bijvoorbeeld het fantastische Swallow The Sun-achtige einde van Moorland Is The Sea. Drummer Mike Davies verrijkt die schoonheid af en toe met zijn innovatieve drumstijl. Het meest in het gehoor springend op dat gebied is het zojuist genoemde Moorland Is The Sea, maar ook het tegendraadse spel halverwege het uitstekende, grimmige, sludgy en atmosferische Dovestone en het folky, relatief ruige The Great Past, dat elementen van Enslaved en Opeth bevat, zijn goede voorbeelden.

Part Island is een prachtige collectie songs die uitnodigt om steeds weer opnieuw beluisterd te worden. De Engelse muzikanten vertalen sereniteit en emotie naar een divers klankenpalet en ze schrijven ook nog eens memorabele idee�n. Enkele transities hadden wel wat soepeler mogen verlopen, maar verder valt er veel te genieten met deze langspeler.

Tracklist:
1. Underlie
2. Moorland Is The Sea
3. Dovestone
4. Fallowness
5. The Great Past
6. Part Island