Het Italiaanse powermetalfenomeen Rhapsody (dat in 2006 zijn naam zou veranderen in Rhapsody Of Fire) bracht in 2001 het minialbum Rain Of A Thousand Flames uit. Met een duur van iets meer dan veertig minuten doet de plaat echter weinig onder voor de drie eerdere albums. Met slechts zeven nummers voelt deze echter wel bescheidener aan. Het schijfje zit tussen Dawn Of Victory (2000) en Power Of The Dragonflame (2002) in. Dat geldt niet alleen voor de chronologie, maar ook voor de muzikale ontwikkeling. Het verhaal is een zijpad van de Emeral Sword Saga en geldt in die zin ook als tussendoortje.
Rain Of A Thousand Flames voelt als een muzikale verkenningstocht van een band in beweging. Met Dawn Of Victory was de groep een iets ruigere richting ingegaan, terwijl diens opvolger te boek zou gaan als een van de meesterwerken van de symfonische power metal. Ideen voor beide lijken voorbij te komen op dit minialbum. Het titelnummer is ruig en rap, terwijl Queen Of The Dark Horizons en The Wizard's Last Rhymes het symfonische laten horen. De titelsong is tegelijkertijd het meest memorabel en een typisch Rhapsody-nummer. Met een opzwepend couplet, een krachtig refrein, de voice-over van Jay Lansford en fantastische toets- en gitaarsolos bevat het alles waar Rhapsody-fans van houden.
Na de spetterende opener vervalt de band in wisselvalligheid met het instrumentale niemendalletje Deadly Omen en het grootse Queen Of The Dark Horizons, dat wonderschoon eindigt, maar waar je wel een ellenlange introductie voor moet doorstaan. De formatie bewees eerder al met langere nummers uit de voeten te kunnen en ook op latere albums beheersen de mannen die kunst, maar hier weten zij de dertien minuten die het nummer telt niet ten volste te benutten.
De laatste songs vormen samen Rhymes Of A Tragic Poem - The Gothic Saga. Een vierluik van wisselende kwaliteit en ideen. Tears Of A Dying Angel heeft een teveel aan voice-over van Lansford. Waar hij elders een nummer vooruit helpt, is het hier een pathetische aaneenschakeling van melodramatisch overacteren dat de saaie, gezochte 'song' geen goed doet. Er moet echter wel opgemerkt worden, dat het een welhaast onmogelijke klus is om dit brute, hoekige werk te kunnen verbeteren. Anders is dat met The Poem's Evil Page, dat als ballad begint, maar al snel uitgroeit tot een episch nummer van formaat.
Elnor's Magic Valley is Rhapsodys interpretatie van de Ierse folkklassieker Cooley's Reel en voor het afsluitende The Wizard's Last Rhymes speelt de band leentjebuur bij Antonin Dvorak. Diens negende symfonie is vaker gebruikt als inspiratiebron (bijvoorbeeld door Serge Gainsbourg) en het is welhaast een eenvoudige klus om de sterke melodien uit het finaledeel te gebruiken voor een Rhapsody-nummer. Een aardige afsluiter waarin toenmalig bassist Alessandro Lotta schittert tijdens een solo en Lansford zich revancheert voor de eerdere matige partij.
In elk opzicht vormt Rain Of A Thousand Flames een tussendoortje. Het zit niet alleen tussen twee van de succesvolste Rhapsody-albums in, maar weet bovendien niet het niveau te halen van voorgaand werk. Ondanks de gruwel Tears Of A Dying Angel bevat de schijf echter genoeg materiaal om interessant te zijn.
Tracklist:
1. Rain Of A Thousand Flames
2. Deadly Omen
3. Queen Of The Dark Horizons
Rhymes Of A Tragic Poem - The Gothic Saga:
4. Tears Of A Dying Angel
5. Elnors Magic Valley
6. The Poems Evil Page
7. The Wizards Last Rhymes
