Herken je het stickertje nog dat rechtsonder op het artwork van Starve staat? Ik verwacht van wel. Ik zou een plakboek kunnen vullen met albums hier uit de kast die datzelfde label bevatten. Het doet denken aan de tijd dat nu metal zijn hoogtijdagen vierde. Het Britse Blood Youth is sinds 2014 bezig met naam te maken en heeft zichzelf inmiddels bekroond als grondlegger van een nieuw genre: "Newcore". Maak er voor het gemak maar gewoon nu core van. Wat we horen is allesbehalve nieuw.

Stap in de tijdmachine genaamd Starve en laat je ruim dertig minuten meenemen naar het einde van de jaren negentig. Blood Youth klinkt op alle fronten als een band van toen. Bedenk wat grotere namen op het gebied van nu metal en leg de verbanden. Er komen zoveel namen bovendrijven, maar er is geenszins sprake van kopieer- en plakwerk. Daarvoor weten de Britten een te slimme eigen draai mee te geven aan de metal. Het drumwerk klinkt strak, swingend en de snaretrommel is lekker dof afgesteld. Spineless en The Answer laten dat goed horen. Het vlotte getrommel doet denken aan het sambawerk van Soulfly en Ill Nino. Een band als Korn klinkt overduidelijk door in de sterke single Starve.

Een belangrijke rol is weggelegd voor vocalist Kaya Tarsus. Zijn bereik is niet wereldschokkend, maar het vermogen om zijn emotie op de juiste momenten naar de voorgrond te brengen, des te meer. De zang en zanglijnen tijdens Nerve zijn overduidelijk be�nvloed door Corey Taylor (Slipknot) terwijl de muziek tijdens Cut Me Open de stem van Kaya richting Chester Bennington (Linkin Park) duwt. En horen we tijdens Waste Away invloeden van P.O.D? Je leest het al, Starve voelt als een warme douche als het aankomt op herinneringen uit de tijd dat nu metal een ding was.

Waar is de hardcore in dit verhaal gebleven? Welnu, die is over het gehele album wel terug te vinden en kenmerkt zich vooral in de moshparts en stampende razernij, die op subtiele wijze zijn ingepast. Zo laat Kaya in Visitant de emocore-kant licht doorschijnen. Tijdens het trage, slepende Hate horen we de core-invloeden het meest. Kanttekening is dat het nummer daarnaast weinig te bieden heeft. Met de (te) lange outro van Exhale komt er een einde aan het nieuwe pronkstukje van Blood Youth.

Nogmaals, nieuw is het zeker niet. Deze muziek met eigen genre betitelen, laat me hooguit glimlachen. De echt brede lach krijg ik vooral van de frisse, opzwepende muziek die we op Starve te horen krijgen. We horen muziek die vol overgave en overtuiging is gebracht door een stel prima muzikanten. Ik ben erg benieuwd hoe de ontwikkelingen eruit gaan zien voor Blood Youth. Het is bovenal goed dat we deze stroming anno 2019 weer eens terughoren.

Tracklist:
1. {51/50}
2. Starve
3. Cut Me Open
4. Spineless
5. Nerve
6. The Answer
7. Waste Away
8. {stone.tape.theory}
9. Visitant
10. Keep You Alive
11. Nothing Left
12. Hate
13. Exhale