De band komt uit Flint, een van de armste steden in Amerika waar geweld aan de orde van de dag is. Hoe slecht men het hier heeft, is vorig jaar weer gebleken toen bekend werd dat er lood in het drinkwater zat. De bandleden zijn naar eigen zeggen opgegroeid met drugsmisbruik, vuurwapens en (dodelijk) geweld. Hier gaan hun teksten dan ook voornamelijk over. Hoewel metal ook veel gewelddadige lyrics heeft, zijn die van King 810 vaak persoonlijker en doen ze meer denken aan (gangster)rap. De muziek heeft een duidelijke basis in metalcore, met veel invloeden uit andere genres, ook buiten metal. De combinatie van al deze elementen is uniek en verklaart ook misschien iets van de controverse.
Suicide King is het derde album van de Amerikanen. Ze zijn gestaag steeds populairder geworden sinds hun debuut Memoirs Of A Murderer. Dit is een goed in elkaar stekende metalcoreplaat, met een fijne afwisseling tussen agressie en emotie. De opvolger, La Petit Mort Or A Conversation With God, is bombastisch met opnieuw veel afwisseling tussen harde metalnummers en gevoelige tracks, waar veel invloeden van onder andere klassieke muziek en elektronica in te horen zijn. Rond deze tijd werd steeds duidelijker dat King 810 eigenlijk een soloproject van zanger David Gunn is. Zeker na het recente vertrek van de gitarist en de drummer, lijkt hij de drijvende kracht achter de muziek te zijn. Hij heeft ondertussen ook een ander project, genaamd Yavid, waarmee hij hiphop uitbrengt. De invloeden van dit project zijn duidelijk terug te horen op het nieuwe album.
Bang Guns en .45 bijvoorbeeld zijn eigenlijk heel harde hiphopnummers met metalinvloeden en ook in de eerste single Heartbeats zijn de invloeden uit rap duidelijk merkbaar. Maar dit betekent gelukkig niet dat er geen metal te vinden is. Dit is nog steeds het fundament voor bijna alle nummers. Braveheart is een van de hardere en intensere songs, met een heerlijk agressief middenstuk. Ook A Million Dollars is duidelijk een metalnummer. David Gunn zingt voornamelijk met een lage, zware stem, maar hij doet hierin iets anders. Op de achtergrond is hoog geschreeuw te horen, dat een klein beetje aan Randy Blythe (Lamb Of God) doet denken. Het klinkt hier en daar nog een beetje roestig, maar het zou zeker niet vervelend zijn als hij hier in de toekomst meer mee gaat experimenteren.
De tweede helft van het album heeft een heel andere sfeer. Deze overgang komt na Whats Gotten Into Me, een rustig nummer dat langzaam opbouwt. De agressie van de eerste helft maakt plaats voor emotionelere tracks over de problemen uit de levens van de muzikanten. Vooral Black Water en God Is Watching zijn gevoelige composities, die gedragen worden door Gunns zang. Ook afsluiter Sing Me To Sleep is zeer emotioneel, met elektronische muziek. De combinatie van de mooie zang en interessante instrumentatie vormt een heel passend eindpunt van het unieke album.
Suicide King is een album dat duidelijk klinkt als King 810, maar niet te vergelijken valt met de voorgaande albums. De electronica- en hiphopinvloeden zijn rijkelijk vertegenwoordigd en van de grootsheid van het vorige album is nog maar weinig terug te horen. Als de heren deze richting blijven volgen, bestaat de kans dat het binnenkort niet meer relevant is voor een site als Metalfan.nl om hun muziek te reviewen. Maar dat is zeker niet negatief bedoeld. Het laatste wapenfeit staat als een huis en King 810 heeft opnieuw laten horen dat het een band is die zich niet houdt aan genregrenzen en veel artistieke invloeden met elkaar kan vermengen.
Tracklist:
1. Heartbeats
2. Braveheart
3. Bang Guns
4. A Million Dollars
5. .45
6. Whats Gotten Into Me
7. Black Rifle
8. God Is Watching
9. Wade In Water
10. Sing Me To Sleep
