Deze cd speelt een gemeen spelletje met mijn brein. Toen ik hem voor de eerste keer hoorde vond ik hem namelijk volslagen kut, en ik was dan ook gereed om hem op metalfan helemaal af te zeiken. Ware het niet dat ik de cd voor de zekerheid nog even opgezet heb, en dat ik hem nu wel kan tolereren. Een opmerkelijke omslag die ik nog niet helemaal kan bevatten. Is dit een parallel universum met als enige verschil dat een zeker black metal album van een vrij onbetekenende Franse band ineens wel aardig is in plaats van matig?

Nee, dat weiger ik te geloven. Het universum steekt niet zo onnozel in elkaar. Het antwoord is dichter bij huis te vinden. Op welke manier verschillen de omstandigheden van de vorige luisterbeurt? Ik luisterde hem toen over de stereo en na een half uurtje de chaotische geluidsbrij uit m'n boxen te hebben horen knallen� nee gutsen, heb ik het verrekte ding afgezet om plaats te maken voor de nieuwe Neh�mah (die overigens helemaal te gek is, maar dat later). Ik luister hem nu over de koptelefoon, en het 'war metal' gebulder is nu een stuk beter te volgen.

Een topalbum is dit echter zeker niet. Ik besprak zo'n twee jaar geleden het album "De Aeternitate Commando" en vond dat toen wel een goede plaat. Toen ik vernam dat de nieuwe Crystalium onderweg was heb ik dat album nogmaals geluisterd en vond ik er weinig aan. Twee jaar recenseren heeft me een stuk kritischer gemaakt. "Diktat OmegA" is een wat eentonig black metal album waarbij vooral het onstrakke spel van de ritmesectie opvalt. Het drumgeluid klinkt ook nog eens erg lelijk en dat is ook niet bevorderlijk voor de luisterervaring. Waar "De Aeternitate Commando" nog wel wat interessante synthpartijen bevatte, is "Diktat OmegA" meer 'straightforward' en ligt de nadruk hoofdzakelijk op snelheid en waanzin. Toch is het geen slecht album, het is meer een kwestie van 'wel aardig, maar niet bijzonder'. En daar val je tegenwoordig niet meer mee op.

Ondanks dat ik inmiddels het gevoel heb dat ik wel weer genoeg Crystalium heb gehoord voor de komende honderd jaar, zal ik morgen deze plaat nogmaals luisteren om te zien of hij misschien n�g weer een stuk beter is. In dat geval heb je deze recensie nooit gelezen en staat er een bejubelende beschrijving van "Diktat OmegA" op deze plek.

Tracklist:
1. Analyse du Digne Vulgaire
2. Fanatisme en Avog�e
3. Mon Intime G�nocide
4. Je
5. Unifiez les Chairs, mes Freres
6. Saigne et Honore Mon Triomphe par le Feu
7. Dans la Splendeur de Notre Irr�v�rence
8. Empires et M�ritocratie