2019 zou het jaar van Tool moeten worden. Elke scheet in de richting van een release wordt gulzig verslonden door adepten. Elke drol wordt grondig onder loep genomen. Het lijkt soms wel Shownieuws. Nog even en Mathijs van Nieuwkerk gaat oreren over zijn volgende gefingeerde idolatrie! Oké, Tool is bijzonder. En ja, 10,000 Days is alweer veel te lang geleden. Ik weet het. Maar kom op jongens, er is toch meer?

Neem nou dit alleraardigste bandje uit de achilleshiel van Italië, net boven Bari. Dat verdient best wat meer aandacht. Al lijkt het de heren daar met een bandnaam als Ginkgo Dawn Shock niet zo aan gelegen. Al typende, schud ik mijn hoofd. Zo'n naam is marketingtechnisch een drama van formaat. Dan kun je wel zeggen dat je qua SEO 100% score hebt, maar het is gewoon niet te doen. Een bezoekje aan de Facebook-pagina van het prog-kwintet doet de moed verder in de schoenen zinken. Die mannen moeten wel overstromen van vaderlandsliefde of van gebrek aan zelfrespect. Alle nieuwsberichten en informatie zijn in moerstaal geschreven! Tja, dan moet ik het vuile promo-werk maar weer opknappen. Maar dat is geen straf.

Want sinds ik deze virtuele plaat in de virtuele brievenbus kreeg is 'ie niet uit mijn virtuele cd-speler weg te slaan. De kleine drie kwartier die Inward | Flare rijk is, staat vol fantastische composities. Stuwende riffs die in alle opzichten aan Tool doen denken, dwingen u achterover in uw zetel. Ja, ga d'r maar eens goed voor zitten. Breekbare rockzang slurpt de emotie tragisch uit de krochten van uw ziel. Heerlijke headbangstukken plegen een welhaast terroristische aanslag op uw vastgeroeste nekspieren.

Maar alle vaagheid op een stokje, Inward | Flare is bovenal een volwassen, solide maar ook spannende en gevarieerde plaat. Moeiteloos wordt er geswitcht in ritme, maatsoort, vocalen, (gitaar)effecten en wat al dies meer zij. Het klopt als een tiet. Deze heren snappen hoe je een liedje schrijft.

En dat allemaal zonder formulair te werk te gaan. Nee, het gaat van hot naar her. Het zijn de groten der aarde die dat niet volledig laten escaleren in een lukrake verhaspeling van stijlen. Niet geheel onverwacht doet dit gezelschap dan ook denken aan andere bands die regelmatig een Tool-referentie toegeworpen krijgen: Port Noir, Soen, Indukti, Karnivool en och, u kent ze. En geen van alle is een echte copycat. Het zijn allemaal bands met een eigen smoel. In dat opzicht valt er voor Ginkgo Dawn Shock nog wel wat terrein te winnen. Het lijkt soms wel erg veel op Tool, maar een goed begin is het halve werk.

Neem bijvoorbeeld de stem van zanger/gitarist Alessandro Ciccolella. Die is ook zeker een alinea waard. Menig metalzanger zal stro(n)tjaloers zijn op zijn stembanden. Met speels gemak switcht hij van rauwe rockscreams naar ingetogen zang met zowel kopstem als borststem. Eigenlijk zoals we dat kennen van ene Maynard. Alessandro kan daar weliswaar niet aan tippen, maar komt akelig dichtbij. Dat alleen al is bewonderenswaardig.

Maar nog even over die marketing hè. Want dat is echt helemaal niks. Ze hebben geen Bandcamp, geen Soundcloud en geen (recente) YouTube-uploads. Om nog maar te zwijgen van de songtitels. Van de tien nummers zijn er zes in een taal die ik niet begrijp. Dat track drie Mankerat in het Nederlands grappig klinkt, zal toeval zijn. Goede muziek verkoopt zichzelf, zullen ze gedacht hebben. Maar daar kom je niet mee weg in de zichzelf welhaast doodconcurrerende underground.

Wie het tot hier gered heeft en Tool en aanverwanten een warm hart toedraagt, kan deze plaat gewoon blind pre-orderen. Straight away jaarlijstmateriaal.

Tracklist:
1. Sadcasm
2. Klys
3. Mankerat
4. Kyrie
5. Yedinyy
6. Glacier
7. Solar
8. Allistee
9. Ljos
10. No Summer In Ohio