De twee voorgangers 'Prison of Desire' en 'Decipher' vond ik persoonlijk twee heerlijke dark/gothic cd's. De muziek was bombastisch, pakkend en orkestraal en steeg dankzij de hemelse stem van zangeres Floor Jansen naar onvoorstelbare hoogten. Om de muziek wat meer kracht bij te zetten waren er ook screams en grunts aanwezig.
Het verhaal is inmiddels al bekend, een tijd na 'Decipher' is gitarist/zanger Mark Jansen vertrokken en hij maakt momenteel furore met zijn band Epica.
Dat heeft nogal wat veroorzaakt voor de muziek van After Forever aangezien Mark de meeste muziek schreef.
Op dit album is er dan ook gekozen voor een bijna compleet andere sound. Natuurlijk zijn de bekende ingredinten zoals koorpartijen en de prachtige zang van Floor nog immer aanwezig, maar de aanpak is een stuk directer en harder. Een opmerkelijke keuze, aangezien het commercieel gezien absoluut niet slecht ging met de band. Natuurlijk getuigt het ook van een dosis lef, want met deze cd zullen er nieuwe fans bij komen, maar ook fans van het eerste uur afvallen.
Goed, het nieuwe album dan. Het is dus zoals gezegd een conceptalbum en het onderwerp is iets wat veel kan worden teruggezien in de hedendaagse maatschappij. De teksten handelen over jonge ouders die altijd met hun werk bezig zijn en nooit tijden hebben voor elkaar. Op een dag besluiten ze om een kinderen te nemen zodat ze mogelijk dichterbij elkaar komen.
Helaas bezorgt dit de mensen alleen maar ellende en het verhaal gaat vanaf de geboorte totdat het kind zelf moeder is. Meer zal ik er niet over verklappen, want anders is het geen verrassing meer.
Het album opent met een vrij eenvoudig intro en slaat dan over op het prachtige nummer Beautiful Emptiness. Er zit overduidelijk meer pit in de muziek en het bombasme heeft meer plaats gemaakt voor wat rauwere gitaarpartijen.
Dat is overigens op het gehele album zo, er zijn nog enkele aparte elementen binnen de muziek, maar de gitaar heeft toch een duidelijke grotere rol gekregen. Ook grunter Sander Gommans heeft zichzelf meer de ruimte gegeven naast Floor. Zijn grunts en zware screams klinken een stuk smeriger en harder dan op de vorige albums. Vooral in het weergaloze Two Sides komt dat erg naar voren. Hier is de grunt bijna prominenter aanwezig dan de vrouwenzang. Mij hoor je niet klagen, want de balans tussen schoonheid en het beestachtige is zo perfect.
Naast de agressieve zang en de vrouwenzang heeft ook gitarist Bas Maas enkele zanglijnen voor z'n rekening genomen. Zijn heldere zang is buitengewoon sfeervol en past perfect in het geheel.
Naast de stevige dark metal nummers staat er ook weer een prachtige ballad op het album. Het zeer gevoelig gezongen Eccentric laat me vrijwel constant kippenvel krijgen. Slechts ondersteund door een wonderschone piano melodie zingt Floor de sterren van de hemel.
De productie is werkelijk uitstekend, bij 'Decipher' vond ik dat het geheel soms nogal eens dof klonk, maar in dit geval klinkt alles glashelder en zoals gezegd een stuk directer.
Zijn er dan werkelijk helemaal geen minpunten aan dit album? Muzikaal, vocaal en productioneel gezien absoluut niet, maar er is n kleine factor die me soms een beetje op de lachspieren ging werken. De muziek word namelijk soms onderbroken door gesproken stukken en om eerlijk te zijn word daar zo slecht geacteerd, dat je nog wel eens in lachen kan uitbarsten. Natuurlijk weegt dit niet op tegen alle pluspunten, maar dit had misschien nog wel beter gekund.
Genoeg gezever dan over acteurs, After Forever heeft wederom een plaat van wereldklasse uitgebracht en in mijn mening word deze band nog veel groter. Een weergaloos album.
Tracklist
1. Childhood In Minor
2. Beautiful Emptiness
3. Between Love And Fire
4. Sins Of Idealism
5. Eccentric
6. Digital Deceit
7. Through Square Eyes
8. Blind Pain
9. Two Sides
10. Victim Of Choices
11. Reflections
12. Life's Vortex
