Enquête

Wat is jouw favoriete rock- of metalsong over een televisieprediker?

Anthrax - Make Me Laugh
Black Label Society - Counterfeit God
Black Sabbath - TV Crimes
Cake - Comfort Eagle
Crosby, Stills, Nash & Young - American Dream
Death - Spiritual Healing
Depeche Mode - Personal Jesus
Dire Straits - Ticket To Heaven
Frank Zappa - Heavenly Bank Account
Genesis - Jesus He Knows Me
Ghost - Jesus He Knows Me
Hooters - Satellite
Insane Clown Posse - Hellelujah
Iron Maiden - Holy Smoke
Joni Mitchell - Tax Free
Marilyn Manson - Personal Jesus
Metallica - Leper Messiah
Oingo Boingo - Insanity
Ozzy Osbourne - Miracle Man
Poison - Something To Believe In
Queensrÿche - Revolution Calling
Slayer - Read Between The Lies
Suicidal Tendencies - Send Me Your Money
Temple Of The Dog - Wooden Jesus
een andere song over een televisieprediker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    21 november:
  • Brothers Of Metal en Grailknights
  • 22 november:
  • Dying Fetus, Chelsea Grin, Despised Icon en Vitriol
  • Veil Of Maya, Signs of the Swarm, Varials en To The Grave
  • 23 november:
  • Overruled en Defazer
  • Revolution Calling
  • Veil Of Maya, Signs of the Swarm, Varials en To The Grave
  • Wardruna
  • 24 november:
  • Dream Theater
  • Ondfdt, Anguish en Ornaris
  • Therapy? en Deux Furieuses
  • Veil Of Maya, Signs of the Swarm, Varials en To The Grave
  • Wardruna
  • 27 november:
  • Benighted, Baest en Coffin Feeder
  • Feuerschwanz, Orden Ogan en Dominum
  • Sirenia en Xandria
Kalender
Vandaag jarig:
  • Aaron Jellum (Lȧȧz Rockit) - 61
  • Ana Fernández (Darksun) - 44
  • Bryan Patrick (Manilla Road) - 58
  • Myles Heskett (Wolfmother) - 47
  • Tobias Sammet (Edguy) - 47
Review

Suidakra - Cimbric Yarns
Jaar van release: 2018
Label: AFM Records
Suidakra - Cimbric Yarns
Waar veel metalfans beginnen met Iron Maiden, Judas Priest of een willekeurige metalcoreband, is het voor mij begonnen met Suidakra en Children Of Bodom. Ik weet nog goed dat in 1999 het derde album Lays From Afar verscheen en dat ik betoverd was door de duistere hoes. De muziek stelde niet teleur. Tot de dag van vandaag koester ik de plaat. Net als de nog betere opvolgers The Arcanum en Emprise To Avalon. Een betere mix van folk, black metal, melodieuze heavy metal en death metal bestaat er wat mij betreft niet. Alle huppelclubjes met drinkhoorns kunnen er in elk geval niet aan tippen.

Je kunt dus wel nagaan dat elke nieuwe release van deze Duitsers verwachtingen schept. Verwachtingen die overigens niet altijd zijn ingelost. Command To Charge vind ik ook veertien jaar na dato een vrij tamme cd. De laatste jaren is het gezelschap rond Arkadius Antonik gelukkig lekker consistent bezig. Zo groots als destijds vind ik Realms Of Odoric (2016) en Eternal Defiance (2013) niet, maar de songs mogen er beslist zijn, al valt de band soms wel wat in herhaling. Daarom is deze nieuwe schijf geen onverstandige keuze. Cimbric Yarns bevat namelijk geen elektrische gitaren. Cimbric Yarns is eigenlijk helemaal geen metal. Suidakra doet het dit keer akoestisch. Hier en daar ingesmeerd met keyboardgeluiden, de trekzak en een vluchtige fluit, dat wel.

Perzonal War-drummer Martin Buchwalter tekende opnieuw voor de productie. Dat doet de slagwerker al sinds Command To Charge. Persoonlijk ben ik geen fan van de knoppendraaier. Suidakra zal er ongetwijfeld zelf een stem in hebben gehad, maar Buchwalter lijkt me hartstikke doof. Eternal Defiance klinkt immers net zo piepend en krakend als Death Magnetic van Metallica. Een sonische ramp, puur en alleen door de dramatisch slechte master, waarin werkelijk elke laatste schuif mijlenver openstaat. Ik hield mijn hart dus weer vast voor Cimbric Yarns. Gelukkig valt het mee. Akoestische muziek is natuurlijk een stukje dynamischer dan de meeste harde metal, dus in die zin valt er weinig te verpesten voor de producent. De cd klinkt dan ook prima, met een uitzonderlijk sterke gitaarsound.

Tot zover het beste nieuws. Want hoewel deze dertiende volledige cd absoluut aardige momenten bevat, is niet alles even overtuigend. Probleem blijkt dat er gewoon niet zoveel gebeurt. Voor de dvd 13 Years Of Celtic Wartunes uit 2008 staken Arkadius en toenmalig snarenplukker Marcel Schoenen ook al eens een aantal klassiekers in een akoestisch jasje en dat werkte uitstekend. De folky intermezzo's op de meeste albums ergeren eveneens niet. Veertig minuten nieuw werk zonder distortion hakt er toch minder lekker in. Aan de individuele prestaties ligt dat verder niet. Het spel is vlekkeloos. De zang eveneens. Het ontbreekt kabbeltracks als At Nine Light Night en Serpentine Origins gewoon aan pakkende melodien en beklijvende refreinen. Dan liever het uitermate sfeervolle en filmische Snakehenge en slotstuk Caoine Cruc. Hartstikke leuke liedjes.

Dat Cimbric Yarns vrijwel overal keihard afgekraakt wordt, vind ik niet terecht. Het valt te prijzen dat Suidakra (eindelijk) eens wat nieuws probeert en van de eigen platgetreden paden af durft te stappen. Ik verwacht bovendien niet direct dat de Duitsers op dit pad verdergaan, maar dat deze telg meer als een soort uitstapje geldt. Dat de composities niet echt uitnodigen om de cd keer op keer op te zetten, is jammer, maar niet onoverkomelijk. Suidakra mag wat mij betreft lekker weer hard en zacht met elkaar combineren. Daar zijn deze jongens gewoon ontzettend goed in. Ik maak me daar geen zorgen over. Liefhebber blijf ik toch wel.

Tracklist:
1. Echtra
2. Serpentine Origins
3. Ode To Arma
4. A Day And Forever
5. Black Dawn
6. At Nine Light Night
7. Snakehenge
8. Birth And Despair
9. Assault On Urlr
10. Caoine Cruc

Score: 65 / 100

Reviewer: Jeroen
Toegevoegd: 3 maart 2019

Meer Suidakra:

Pitfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.