Je weet met zon onleesbaar bandlogo (verzamel een aantal takken en leg ze kriskras over elkaar heen) met wat voor genre je te maken hebt. Juist; goregrind, hoewel deathcore ook en belangrijk bestanddeel vormt. Doorgaans is dit soort extreme metal vooral live vermakelijk. Op het Tsjechische festival Obscene Extreme bijvoorbeeld, waar de toiletgrind voor feestelijke taferelen van verklede festivalgangers met pleeborstels en opblaasdolfijnen zorgt. Op plaat ben je er wat sneller op uitgekeken, maar laten we deze release van de muzikanten die ook in de deathcoregroep Vulvodynia spelen, toch eens een aantal draaibeurten gunnen.
Het resultaat is verrassend. De hoes is namelijk misleidend. Voor een goregrindband zit er bijzonder veel afwisseling in de songs. Er is eigenlijk geen eens sprake van goregrind, maar meer van avantgardistische, extreme metal. Deathcore, groove metal, death metal (Aborted, Cryptopsy, Cephalic Carnage) en hardcore bepalen doorgaans weliswaar de toon, maar dan hebben we het nog lang niet gehad. Wat te denken van country (Children Of The Swine King), jazz (Smokebreak) en surfrock (Space Cowboys). Daarmee heb je direct drie highlights te pakken trouwens.
Het tempo ligt vaak niet eens zo hoog. In Strainus Diabolica is het aanvankelijk black metal wat de klok slaat, maar dan gecombineerd met reggae. Uiteraard zijn er secties met blastbeats, maar regelmatig gaat het tempo naar beneden of is er een uitstapje naar een andere soort muziek. Uiteraard ontbreken de pig squeals niet, maar naast grunts zijn er ook zeer goed verstaanbare extreme vocalen, die soms aan Slipknot of Aborted doen denken. Regelmatig zijn er twee vocalisten tegelijk aan het woord.
Vanwege de afwisseling ben je niet al na drie nummers geneigd de plaat af te zetten, maar blijf je luisteren. Bovendien is het lekker meebewegen op bijvoorbeeld March Of The Ants. Niet alle tracks zijn memorabel en de samenhang ontbreekt weleens, maar het veelzijdige Veil Of Moonlight, dat akoestisch begint en eindigt met gesproken blackmetal-achtige vocalen, is n van de tracks die er beslist mogen zijn. De gitaristen laten daarin horen een aardig potje te kunnen spelen. Niet gek als je beseft dat ze ook nog in het door onder meer Plini en Animals As Leaders genspireerde Technopath spelen. Een ander voorbeeld van hun kunnen is het soleerwerk in het technische Exhumed Skeletal Uprising. De enige tegenvaller is het feit dat de drumpartijen uit een computer komen. Daarvoor krijgt het trio (Disciple Sperm Splatter a.k.a. Duncan Bentley, Captain Cock Corrosion a.k.a. Kris Xenopoulos en Lord Necrotic Gore Bong a.k.a. Byron Banana) dan ook aftrek. Met name de idioot snelle bassdrums zijn een afknapper. Live spelen de mannen trouwens wel met een echte drummer.
Gore 2.0 is een vooruitstrevende, energieke release die het goregrindgenre nieuw leven inblaast met een moderne deathcoretwist en mensen van buitenaf aantrekt. Deze tweede release van de Zuid-Afrikanen laat horen dat er nog verbetering is weggelegd op het gebied van songwriting, maar stemt vrolijk en houdt maar liefst zevenenzestig minuten lang de aandacht vast en dat is een hele prestatie. Zondag 13 oktober in Baroeg te Rotterdam te bewonderen.
Tracklist:
1. XavlegbmaofffassssitimiwoamndutroabcwapwaeiippohfffX
2. Bone Saw
3. Space Cowboys
4. Invoke The Smoke
5. Sentient Black Hole
6. March Of The Ants
7. Dicks Out For Harambe
8. Children Of The Swine King
9. Exhumed Skeletal Uprising
10. Smokebreak
11. Veil Of Moonlight
12. Strainus Diabolica
13. Pneumonoultramicroscopicsilicovolcanoconiosis
14. Surfs Up Goths
15. The Library Murders
16. Monkey Noises
17. Plague Of The Ant-Binders
18. Into The Endless Void
19. Sell Your Soul
20. Worst Smokebreak Ever
21. Hot Box Suffocation
22. GORE
23. Consume The Cosmos
