Naarmate de jaren voorbijgaan, verplaatst het geluid zich langzaamaan richting strakker, moderner en gebalanceerder. Daaraan heeft ook de wisseling in de line-up aan bijgedragen. Op True Love trekt Born From Pain de lijn van Dance With The Devil (2013) door. In een ruim half uur horen we dat de band nog steeds trouw is aan de formule die al sinds de start is gehanteerd, maar wel met meer ruimte voor melodie. De twaalf nummers bevatten een logische opbouw met de nodige breaks en beatdown-momenten. Zware, groovende gitaarriffs en kletterende drums houden de vaart er lekker in.
Tijdens het dreigende New Beginnings levert Chris Robson (TRC) een krachtige bijdrage met zijn rappende zang. Born From Pain laat op True Love wederom metalcore horen, die zich ook perfect leent voor dit soort subtiele uitstapjes. Eerder was het Def P die op Dance With The Devil een duit in het zakje deed. Live Forever en Bombs Away (met een gastbijdrage van Freddy Madball Cricien) klinken old school, terwijl het melodieuzere begin van City Nights een andere kant laat horen van de band. Vooral de herkenbare vocalen van Rob Franssen komen daarin goed tot hun recht. Moshen als een idioot kan nog steeds tijdens Antitown, True Love en Unstoppable. Fans van het eerste uur zijn zeker niet vergeten in die zin.
Zodoende is True Love een album dat meerdere liefhebbers in het hardcoregenre zal weten te bekoren. Oerdegelijk zoals we inmiddels gewend zijn van de mannen. De interesse van onze buurlanden is in opmars, en met dit nieuwe wapenfeit mag ook de Nederlandse interesse weer aangewakkerd worden. Ein sjoone prisstatie, zouden ze in die contreien zeggen.
Tracklist:
1. Glck Auf
2. Antitown
3. New Beginnings
4. True Love
5. End Of The Line
6. Live Forever
7. Bombs Away
8. City Nights
9. Suffocate
10. Rebirth
11. Unstoppable
12. Marching To The Beat Of Death
