Dogma Anti God is het derde album van Deadborn. De band uit het Duitse Baden-Wrttemberg, met in de gelederen frontman Mario Petrovic en drummer Slawek Flotyn (beiden ex-Necrophagist), bracht in 2004 de ep Decades Of Decapitation uit. Deze muzikale wervelwind werd zeer goed ontvangen en drie jaar later volgde het debuutalbum Stigma Eternal. In 2012 verscheen Mayhem Maniac Machine, maar die plaat maakte weinig indruk. Dat geldt zeker niet voor Dogma Anti God. Deze plaat kwam begin december uit en heeft mijn top vijf net niet gehaald.
Deadborn is in 2002 opgericht, nadat Mario en Slawek een jaartje samen in Necrophagist hebben gespeeld. De veelzijdige, technische death van Deadborn heeft wel enige raakvlakken met Necrophagist, maar heeft meer overeenkomsten met de grote USDM-namen en bijvoorbeeld het vroege werk van Decapitated. De agressieve, technische death van Deadborn is wel minder smerig dan die van de Amerikanen, maar heeft ook niet echt de progressieve inslag die bijvoorbeeld Obscura kenmerkt. Deadborn speelt een redelijk gepolijste, catchy variant, met strakke riffs die niet pers moeten uitblinken in complexiteit. Het uitstekende slagwerk van Slawek staat daarbij sterk op de voorgrond. Bassist Guillo Rimoli eist minder aandacht op dan gebruikelijk in technische death en volgt het gitaargeweld van leadgitarist Kevin Olasz (God Enslavement) en slaggitarist Jo Morath.
De plaat is opgenomen in de Kohlekeller Studio, waar producer Kritian Kohlmannlehner (Aborted, Crematory) heeft gezorgd voor een uitstekende sound. Helder genoeg om alle details te horen, maar toch met een smerig, organisch tintje dat de sfeer ten goede komt. Vanaf de eerste luisterbeurt neemt Dogma Anti God je in een wurggreep, maar desondanks is het toch een groeiplaat. Deadborn houdt zich redelijk aan de binnen death metal geldende vierminutenregel en het getuigt van een knap staaltje songwriting hoe de heren daarin al dat riffgeweld, de vele melodiewijzigingen en het soleerwerk weten te proppen. Wat dat betreft is Abortive Interment, waarvoor een clip is verschenen, relatief rechttoe rechtaan en niet representatief voor het album als geheel. De sterkste tracks volgen na het instrumentale rustpunt Zero Moment Of Truth, met als uitschieters Your Symbol Burns en de afsluiter Prayer In Exigence, hoewel ook Sense Of Delight een zeer sterke track is.
Dat ik bewust benoem dat de twee oprichters van Deadborn een blauwe maandag in Negrophagist hebben gespeeld, is alleen bedoeld om aan te geven dat de band bestaat uit vakbekwame muzikanten. Deadborn heeft zich met Dogma Anti God in een unieke positie weten te manoeuvreren door voldoende complexiteit te bieden zonder dat het ten koste gaat van catchy melodielijnen. Door de nummers compact te houden, staat de songstructuur voorop. Dogma Anti God mag dan net buiten mijn top vijf vallen, dat neemt niet weg dat deze plaat wat mij betreft toch n van de betere releases van 2018 is.
Tracklist:
1. Veneration
2. Sense Of Delight
3. Canine Devotion
4. Dogma Anti God
5. Abortive Interment
6. Zero Moment Of Truth
7. Your Symbol Burns
8. Heretic Torment
9. Prayer In Exigence
