Twee jaar terug kwam het debuutalbum "Prayer For The Dying" uit. Wees niet beschaamd als je die titel per ongeluk verward met dat ene Iron Maiden album, zelfs in de bio staat de verkeerde titel. Dat album (van Messiah's Kiss dus) werd in de grote Duitse bladen, die nogal eens (het voorbeeld van de gemiddelde Nederlandse televisiemaker volgend) een hype willen creren, de zevende hemel in geprezen. Zo goed dat de band op de dertiende editie van Wacken Open Air het festival mocht openen, staande tussen iconen als Blaze, Kotipelto en Doro.
Nu dus de neergang. Samen met Nostradamus- en Brazen Abbot's meesterbrein Nicolo Kotzev werd het tweede album "Metal" opgenomen. Om de stoerheid daarvan te benadrukken werd het logo van metalfan.nl daar even voor geleend. De 14 gebodene songs zijn echter net zo genspireerd en verfrissend als de albumtitel. Allemaal eerlijk en oprecht, stoer op zijn Manowariaans. Maar voor die teksten zou zelfs een Joey DeMaio zich schamen. En de galloperende riffjes hebben we ook al zovaak gehoord. Er had zoveel meer in kunnen zitten.
Tweede gemiste kans is de productie. Die spat nou niet bepaald van de speakers af. Hebben ze een doedelzaksolist gehuurd voor de leads of is dat dan toch een beroerd afgestelde en opgenomen gitaar? Zonde, zonde, zonde. Tirelli klinkt wel zoals vanouds weer divers. Ik meende in de eerste paar nummers al een Hetfield, een Lande, en zelfs een Kotipelto hebben horen langskomen.
Dat doet echter niet af aan het feit dat dit schijfje zoveel meer had kunnen worden. Maar allicht biedt de volgende plaat soelaas.
Tracklist:
1. Execrate
2. Uncaging Rebellion
3. Believer
4. Metal `til We Die
5. Fight Or Fall
6. Holy Waters
7. Angels
8. Hell Or Victory
9. Tears In The Rain
10. Run And Hide
11. Road To Exxtasy
12. Blackhawk
13. The Edge Of Eternity
14. Dog Idol
