En van de meest controversile bands uit ons land is terug. Ongepaste zelfverheerlijking en zelf-minachting gaan hand in hand. De zwarte humor is een essentieel element in het totaalplaatje van The Monolith Deathcult. Het tweede deel van het V-drieluik heeft de titel Vergelding meegekregen en borduurt voort op de ontwikkelingen die zich ontvouwen op het vorig jaar verschenen Versvs. De aanvankelijke grijns op mijn gezicht bij het ontvangen van de promo is ook na meerdere luisterbeurten niet verdwenen en dat is volgens mij precies de bedoeling van dit gezelschap.
De radiofragmenten in de interlude Planet Wrath beginnen met een fragment van de gruntlessen die presentatrice Nicolette Kluijver in 2006 van de band kreeg. Dat was mijn kennismaking met de band uit Kampen. De inleiding doet denken aan Walls Of Jericho van Helloween, totdat de stem van Sir David Frederick Attenborough klinkt, die het hele album aan elkaar praat. Geweldig. Met een filmisch karakter en zijn inbreng luistert The Snowflake Anthem als een natuurdocumentaire weg. Sluit je ogen, geef je fantasie de vrije loop en laat je meevoeren in de pure waanzin die zich afspeelt op een uitgestrekte savanne.
Death metal met een flinke dosis industrial, symfonische elementen, techno/dance samples, diepe grunts en waanzinnig slagwerk. Het is volledig over the top en je kunt het allemaal zien als een grote grap, maar deze jongens weten echt wel wat ze doen. Geloof me. De kracht van The Monolith Deathcult komt erg goed naar voren in Come Forth Lazarus. Wat een heerlijke track. Je kunt niet anders dan de volumeknop hoger zetten. Ook Rise Of The Dhul-Fakar (het dubbelpuntige, mythische zwaard van de Islam) is favoriet. Het nummer schiet alle kanten op en het opzwepende karakter werkt zeer verslavend. Het tweede deel van de trilogie bevat net als het eerste een oude track in een nieuw jasje. Fist Of Stalin is een remake van Army Of The Despised, afkomstig van The White Crematorium (2005) en roept nu vooral een vergelijking op met Rammstein. Dat kan niet toevallig zijn met deze titel en het maakt de combinatie van de muziek met de lyrics alleen maar sterker.
Ik heb altijd moeite met live-opnames en wat mij betreft hadden de opnames van Graspop Metal Meeting vorig jaar echt niet op de plaat moeten staan. Met name The Furious Gods klinkt totaal verkracht. Zonder de live-opnames is de plaat met iets meer dan dertig minuten wel wat kort. Dat halve uur is inclusief de interlude en een remake van een oud nummer. Een lagere score voor Vergelding ten opzichte van de voorgaande platen is dan ook rechtvaardig. Neemt niet weg dat ik vol verwachting uitkijk naar het derde deel.
Tracklist:
1. Planet Wrath
2. Dawn Of The Planet Of The Ashes
3. Come Forth Lazarus
4. Fist Of Stalin
5. The Snowflake Anthem
6. Rise Of The Dhul-Fakar
7. Die Glocke (Live Graspop Metal Meeting 2017)
8. The Furious Gods (Live Graspop Metal Meeting 2017)
