De thema's op All Is Phantom gaan vooral over verdriet, verlies, eenzaamheid en andere aanverwante levensplezieren. Je verwacht dan waarschijnlijk heel melancholische muziek, gecombineerd met een depressieve, lage stem. Ik deed dat in ieder geval wel. Maar in openingsnummer The Gallivanter begint na een paar minuten een energiek basloopje, waarna de rest van het nummer zich ontpopt. De muziek is nogal opgewekt en niet zwaar. Het is een beetje te vergelijken met Nick Cave & The Bad Seeds aan het begin van deze eeuw. Op het hele album zijn interessante gitaarcomposities te vinden, geaccentueerd door keyboardklanken. De drumpartijen zijn redelijk upbeat en de duidelijk aanwezige baslijnen geven de muziek een vol geluid. Ook wordt hier en daar mooi gebruik gemaakt van een viool en cello, zoals in Intermezzo en It Goes Away. Deze passages zijn heel melancholisch en de rest van de muziek speelt hier goed op in.
Heel opvallend is de stem van Alec. Die klinkt een beetje zoals de lagere stem van Bruce Dickinson op de laatste paar Iron Maiden-albums. Zijn stem is vol en klinkt alsof hij recht uit het hart komt. Hij is meeslepend en brengt elke keer zonder moeite de boodschap van het nummer over. Deze boodschap, verpakt in goedgeschreven lyrics, gaat veelal over het vinden van zin in het leven, het verwerken van rauw en verdriet en de geesten die zich, volgens Alec, overal om ons heen bevinden.
Dit alles creert een heel interessante sfeer. De eerste helft van het album bestaat vooral uit nummers die tegen midtempo aan zitten. Vanaf Intermezzo wordt de muziek langzamer en een stuk duisterder. Ook in de zang zijn ineens minder uithalen terug te vinden en de sfeer slaat om naar melancholisch. Uiteindelijk wordt langzaam opgebouwd naar Roof And Wall, een zwaar nummer met heel dissonante passages, die de blackmetalachtergrond van Alec duidelijk blootleggen.
Ghostbound heeft met All Is Phantom een heel uniek album afgeleverd. Het typische geluid, dat veel genres combineert, schrikt misschien in de eerste instantie veel mensen af. Maar na enkele luisterbeurten vallen de puzzelstukjes allemaal op hun plaats. De muziek, die over de loop van ruim een uur wisselt tussen rustige ambientrock en dissonante black metal, steekt goed in elkaar en je blijft elke luisterbeurt weer verrast worden. Dit is een aanrader voor mensen die houden van artiesten die een beetje buiten de lijntjes kleuren.
Tracklist:
1. The Gallivanter
2. The Wildest Of Rivers
3. Earthen Ground
4. (I Will) Keep My Dreams Inside
5. Intermezzo
6. Tidings
7. Night Time Drowning
8. It Goes Away
9. Roof And Wall
10. Goodbye