Dat is het ook zeker. Dit ligt vooral aan de goede uitvoering van de Italianen. Het is een gelaagd geheel geworden, waar je elke luisterbeurt nieuwe dingen in hoort. De muziek wisselt veel van tempo en sfeer zonder rommelig over te komen. De gitaarpartijen en de stem zijn hier de twee voornaamste redenen voor. De gitaristen Alexios Ciancio en Davide Bacci vullen elkaar mooi aan en creren meeslepende, melancholische passages. Alexios wisselt veel tussen zuiver gezang en grunts. Hij weet in beide veel emotie te verwerken en wisselt soms heel snel tussen de twee. Ook fluistert hij geregeld, wat de muziek nog sfeervoller maakt.
Dit betekent niet dat bassist Adres en drummer Marco Ceccarelli uit hun neus zitten te eten. De bas- en drumpartijen zijn soms afwezig, vooral tijdens de ambient-passages. Verder dragen ze echter veel bij aan de composities. Beide heren snappen wat er van ze verwacht wordt en leveren goed werk af. Ze dragen bij aan de melancholie van de muziek met composities die duidelijk vanuit het hard worden gespeeld.
Het is Deadly Carnage goed gelukt een sfeervol album af te leveren. Ik twijfel echter of het op zal vallen binnen het brede genre van duistere, atmosferische muziek. Daar is het waarschijnlijk niet uniek genoeg voor. Voor mensen die dit genre een beetje zijdelings volgen, is het dan ook geen ramp als deze plaat aan je voorbijgaat. Liefhebbers van het genre raad ik echter wel aan dit album een paar keer op te zetten. Het heeft namelijk de potentie je drie kwartier naar een andere wereld te brengen.
Tracklist:
1. Quantum
2. Matter
3. Hyle
4. Cosmi
5. Lumis
6. Ifene
7. Fractals
8. Divide
9. Entropia
