De Spaanse Ailyn maakte vanwege gezondheidsproblemen ruim twee jaar geleden plaats voor Emmanuelle Zoldan. De Franaise is geen vreemde. Ze was al jaren te horen in het achtergrondkoor. De klassiek geschoolde zangeres moest slechts in een paar weken tijd haar partijen voor Dim Days Of Dolor (2016) instuderen. Zanglijnen die voor Ailyn geschreven waren. Dit keer had ze langer de tijd. Daardoor heeft ze op een veel prettigere manier kunnen toewerken naar het studiowerk. Dat betaalt zich uit. Niet alleen passen haar bijdragen beter bij de songs en klinkt ze ontspannener, ze laat horen van veel markten thuis te zijn; van opera tot Franse chansons en moderne zang.
Ze maakt de uitdagende composities daarmee nog diverser. Niet alleen zijn de nummers bombastisch vanwege de combinatie van heavy riffs, keyboardklanken en de bijdrage van het achtergrondkoor, maar ze zijn ook nog eens voorzien van allerlei experimenten, zoals veelvuldig terugkerende psychedelische effecten en minder frequente blackmetalelementen la Dimmu Borgir. Dat maakt de songs wat aan de drukke kant, maar tevens interessant om meerdere keren te beluisteren.
Jacob Hansen is wederom ingehuurd om al die bijdragen tot een vloeiend geheel te brengen en de plaat van een goed geluid te voorzien. Daar is hij redelijk goed in geslaagd. Hoewel Morten en consorten wel graag willen laten horen wat ze allemaal kunnen en het daardoor bij vlagen wat overvol overkomt, zijn de partijen goed te onderscheiden en vaak goed uitgelicht.
Na de complexe opener Styx Embrace (complex vanwege de uiteenlopende secties en de accenten in het drumwerk van Jonathan A. Perez) komen de toegankelijkere tracks aan bod. Uitschieter Into The Night bevat net als de openingstrack herinneringen aan Nightwish. Love Like Cyanide is vooruitstrevender dan zijn voorganger. Dit vanwege de cleane zang van Yannis Papadopoulos (Beast In Black), grunts en een korte fase met black metal. Er zijn nog een paar gastbijdragen op deze release: die van violiste Stphanie Valentin en die van sten Bergy. De ex-zanger van Tristania heeft een bescheiden rol in het gotisch rockende Aerodyne.
Vanwege de variatie verveelt het album met een speelduur van een klein uur niet snel. Niet alle songs zijn echter even onderhoudend. Met name tijdens de tweede helft dwaalt de aandacht wat af, al eindigt het album zeer aangenaam met het direct lekker in het gehoor liggende In Twilight Hour en het Epica-achtige Glowing Embers, dat vooral de eerste helft indruk maakt.
Wie op een terugkeer naar de oude sound hoopt, komt bedrogen uit. Het bijzondere gezelschap kijkt vooruit en laat vernieuwende elementen horen, zoals het gebruik van psychedelica, industrial (Queen Of Lies) en typisch Franse chansons. Toch is het overduidelijk Sirenia dat je hoort, met knipogen naar andere artiesten als Delain en Nightwish. De zanglijn in Desire lijkt trouwens veel op die in Enjoy The Silence van Depeche Mode.
Je kunt horen dat er veel aandacht aan de composities is besteed. Het vergt wel meerdere luisterbeurten om deze release te doorgronden. Het is het gezelschap, dat met het toetreden van gitarist Nils Courbaron inmiddels uit twee Franse en twee Noorse muzikanten bestaat, gelukt om een interessante release op de markt te brengen die veel diversiteit in zich heeft en waarop Emmanuelle's vocale kwaliteiten beter tot hun recht komen dan op Dim Days Of Dolor.
Tracklist:
1. In Styx Embrace
2. Into The Night
3. Love Like Cyanide
4. Desire
5. Asphyxia
6. Queen Of Lies
7. Nos Heures Sombres
8. The Voyage
9. Aerodyne
10. The Twilight Hour
11. Glowing Embers
12. Love Like Cyanide (Edit - Bonus Track)
