Inmiddels zijn de heren musici aanbeland bij de vijfde full-length. Voor Vector hebben ze de hulp ingeroepen van Adam Nolly Getgood. De ex-bassist van Periphery, die samenwerkte met onder meer Cynic, Devin Townsend en SikTh, heeft voor een krachtige en directe sound gezorgd waarbij de drums en het gitaarwerk vooropstaan. Een logische keuze, aangezien de riffgeorinteerde songs daarom vragen. In de rustigere fases is er juist veel dynamiek aanwezig.
Met drie kwartier speeltijd is het album aan de korte kant, maar er gebeurt genoeg om op langere termijn dingen in de nummers te blijven ontdekken, van de easter eggs in The Puzzle tot de uitdagende instrumentale fases in Veil, dat uit twee delen bestaat, en Nil By Mouth, dat aanvankelijk met elementen van Meshuggah en The Prodigy speelt en met complexe patronen vervolgt. Drummer Raymond Hearne is degene die zich in dit zeven minuten lange hoogtepunt onderscheidt. Het is niet het enige nummer waarin hij schittert. Dat doet hij bijvoorbeeld ook in het Leprous-achtige A Cell Divides.
De anderen benutten de ruimte die ze krijgen doorgaans goed. Het zware en donkere Veil is daar een goed voorbeeld van. Niet alleen de ritmesectie is daarin prominent aanwezig, maar ook de riffs en leads van het gitaristenduo Richard Henshall en Charles Griffiths mogen niet onvermeld blijven. En dan hebben we nog Diego Tejeida, die op verschillende toetseninstrumenten excelleert in deze bijna dertien minuten durende kolos. Het is vooral knap wat de heren laten horen, echt blijven hangen doen lang niet alle fases.
Zanger Ross Jennings komt echter met memorabele zanglijnen in het catchy The Good Doctor, dat na het twee minuten durende intro Clear de eerste reguliere track is. In de zanglijnen komen de invloeden van Tears For Fears nadrukkelijk naar voren en de aanvangsmelodie doet aan Muse denken. Over die invloedrijke band gesproken: in A Cell Divide komt de naam van Matt Belamy (Muse) in gedachten op. Bijzonder is dat Ross tijdens het couplet van The Good Doctor een sterke indruk maakt en in het refrein juist wat geforceerd klinkt. In Puzzle Box, waarin hij ter afwisseling wat rauwere vocalen inzet, komt de zang overtuigender over.
Er zijn wel meer referenties aan andere artiesten (Opeth, Dream Theater, Queen), maar Haken zet op deze release beslist een eigen geluid neer dat afwijkt van wat er op de voorganger Affinity (2016) te horen is. Vector pakt steviger en directer uit dan zijn voorganger, terwijl er zowel tekstueel als instrumentaal voldoende gelaagdheid is om meerdere luisterbeurten aan de boxen gekluisterd te blijven. De Britse formatie zet met het solide Vector een krachtige en grote stap op de ladder van de prog en zal zijn populariteit flink zien stijgen met deze korte, maar aangename collectie songs.
Tracklist:
1. Clear
2. The Good Doctor
3. Puzzle Box
4. Veil
5. Nil By Mouth
6. Host
7. A Cell Divides
