Nog steeds horen we (moderne) spierballenmetal die stevig is benvloed door acts als Pantera en Lamb Of God. Alle nummers zijn voorzien van een non-stop groovende ritmesectie, waarmee de aanpak op een Pro Pain-achtige wijze wordt ingevuld. De productie is aangepast aan de muziekstijl en laat de zware basklanken lekker door de boxen denderen. De swingende gitaarriffs in Dead Lines en het rock-'n-roll-achtige Ain't No Party Till You Hurt Somebody laten horen dat Betzefer van meerdere markten thuis is. Crash en het zwaardere, metalcore-georinteerde Light Away beklijven door de eenvoud gemakkelijk in de hersenpan. Wat in alle nummers absoluut naar voren komt, zijn de meer dan goede zangpartijen van Ragoza. Zijn afwisselende stemgeluid, maar vooral bulderzang, past perfect in het totaalplaatje.
De singles Never Been en Hand In Hand To Hell zijn in een veel eerder stadium de buitenwereld ingebracht, maar de release van Entertain Your Force Of Habit liet nog even op zich wachten. Beide nummers steken met kop en schouders boven de rest uit. Er blijft een simpele balans in de muziek door het gebruik van tempowisselingen en breaks. Dat is maar goed ook, want eentonigheid lag anders zeker op de loer. Wat overblijft onder aan de streep, is een heel degelijk album dat zeker in de smaak zal vallen bij de liefhebber met getrainde nekspieren.
Het heeft wat tijd gekost, maar Betzefer heeft zijn draai gevonden. Entertain Your Force Of Habit is net als het merendeel van de songtitels, compact en recht voor zijn raap. Niets meer en niets minder. Gegarandeerd dat je met deze plaat boetes gaat rijden op de snelweg. De muziek is geen ingewikkelde materie, maar dient vooral als hapklare brok.
Tracklist:
1. One Way To No Way
2. Dead Lines
3. Ain't No Party Till You Hurt Somebody
4. Never Been
5. Crash
6. Light Away
7. Truck Leaking Gasoline
8. Dying man
9. Hand In Hand To Hell
10. The Last Song In The World
