"Met deze nieuwe plaat keert de groep qua sound terug naar zijn gloriedagen." Het is een veel gebruikte zin in de (vaak te ophemelende) infosheets van nieuwe releases. Vaak zijn dergelijke teksten geforceerd en niet terecht. In het geval van Therapys nieuwe plaat Cleave wordt er gerefereerd aan de beste releases van de Noord-Ieren, namelijk Troublegum en Nurse.
Wat direct opvalt, is dat de songs op Cleave weer ouderwets venijnig klinken. Wreck It Like Beckett bijvoorbeeld, met zijn knallende riff en krachtige refrein. Maar ook Kakistocracy, Expelled en I Stand Alone zijn stevige tracks, waarin Andy Cairns zijn gal spuwt over maatschappelijke problematiek. Naast het simpele feit dat Cleave lekker heftig klinkt, is er ook veel ruimte voor melodie. Vooral de refreinen zijn sterk en goed verzorgd, waardoor elk nummer makkelijk blijft hangen. Callow en Crutch zijn wat dat betreft de hoogtepunten die kunnen meten met klassiekers als Die Laughing en Nowhere.
Cleave is kort maar krachtig. De songs zijn recht door zeer zonder veel franje. Dit is Therapy? in zijn meest herkenbare vorm. Venijnig en scherp, maar ook melodieus en kwetsbaar. Wie de Therapy?-albums uit het begin van de jaren negentig kan waarderen, zal aan Cleave ongetwijfeld nog vele uren luisterplezier hebben.
Tracklist:1. Wreck It Like Beckett
2. Katistocracy
3. Callow
4. Expelled
5. Success? Success Is Survival
6. Save Me From The Ordinary
7. Crutch
8. I Stand Alone
9. Dumbdown
10. No Sunshine
