Elyose maakt een eigenzinnige mix van industrial, elektronica (waaronder in mindere mate ideen uit de dubstep), elementen uit de rockwereld en symfonische, alternatieve en moderne groove metal. De verschillende stijlen komen samen in kleurrijke composities. De 'electro metal' nodigt het ene nummer uit tot headbangen, het andere keer tot dansen. In Psychosis en Asymtrie komen de grooves in de buurt van het recente Lacuna Coil, Skrillex komt om de hoe kijken in De Tout L-Haut, in Un Autre t grijpt men terug op ideen van Stream Of Passion en in Folle Allie lijkt het alsof iemand van The Prodigy als gastartiest heeft bijgedragen. Het zijn zomaar wat voorbeelden om aan te geven hoe divers de muziek is.
Niet alleen de instrumentatie is bijzonder, want ook Justine Daa doet een duit in het zakje door in het Frans te zingen. De frle Franaise heeft een uit duizenden herkenbare, energieke, melodieuze popzangstem die sterk aan smaak onderhevig is. Af en toe gebruikt ze haar klassieke vocalen. In het zeer dynamische Les Mots Qui Me Viennent laat ze met haar zachte en stevigere stem horen wat ze in huis heeft. De afwisseling van haar stem met die van de gastartiesten past in het afwisselingsrijke karakter van het album.
Reconnexion is wel even wennen. Voorganger Ipso Facto (2015) is opbeurend, to the point en pakt direct. De opvolger is een stuk gelaagder, reikt emotioneel dieper, is diverser, atmosferischer en volwassener. De release is veel beter geproduceerd dan voorganger Ipso Facto, maar het vergt best wel wat luisterbeurten om de muziek in je op te nemen. Het kwartet uit Parijs maakt dan ook, zoals reeds aangegeven, geen makkelijke en alledaagse muziek. Wat knap is, dat de verschillende stijlen doorgaans organisch zijn verwerkt in de facettenrijke songs. Zelfs na vele luisterbeurten ontdek je nieuwe geluiden die zich onder de oppervlakte manifesteren.
Het reeds vrijgegeven Mes 100 Ciels springt er de eerste luisterbeurten uit. Het is n van de weinige tracks die direct blijft hangen, zoals ook De Guerre Lasse, Rdemption en Plus Qu'Humain van Ipso Facto dat doen. Het swingende Un Autre t, het uiteenlopende Psychosis, het relatief rustige en melodieuze De Tout L-Haut en het stevige La Veuve Noire doen er wat langer over om te beklijven en dat geldt ook voor veel andere nummers die daar qua niveau bij in de buurt komen. Coeur Pendant is slechts n van de weinige tracks die relatief ongemerkt voorbijgaat.
Deze derde full-length laat je zeker de eerste luisterbeurten met een dubbel gevoel zitten. Enerzijds ontdek je al snel dat Reconnexion een stap voorwaarts is op productioneel vlak en dat de Fransen durven te experimenteren, maar anderzijds staan er onvoldoende sterke nummers op die je heel graag nog eens een keer wilt horen. Wie deze schijf echter zijn draairondjes gunt, ontdekt hoe knap de Parijzenaars de verschillende stijlen beheersen en verwerken in composities, die pas na vele luisterbeurten hun geheimen prijsgeven. Ben je iemand die in deze snelle tijden geduld weet op te brengen, dan prijs je je gelukkig met een album dat wat uitschieters mist, maar genoeg te bieden heeft.
Tracklist:
1. Un Autre t
3. Psychosis (Feat. Mark Jansen)
4. De Tout L-Haut
5. Folle Allie
6. Asymtrie (Feat. Raf Pener)
7. Mes 100 Ciels (Feat. Aurel)
8. Coeur Pendant
9. La Veuve Noire
10. Les Mots Qui Me Viennent (Feat. Flo Lemonnier)
11. Contretemps (Acoustic)
