De kritiek op voorganger Into The Wild Life (2015) is dat die plaat te poppy is. Vicious doet zijn titel eer aan en is derhalve vicieuzer. Dat wil niet zeggen dat de popinvloeden ontbreken, maar er is wat meer ruimte voor rauwe rock. Dat begint al direct met het krachtige, van Led Zeppelin-achtige riffs voorziene Black Vultures, waarmee het album sterk opent.
Zoals gebruikelijk is het de zang van Lzzy die de belangrijkste aantrekkingskracht van het geheel vormt. Ze komt soms stevig uit de hoek met screams en haar rauwe rockstem, maar op de rustige momenten zingt ze veelal melodieus, poppy (Skulls en Conflicted) of komt de naam van Gwen Stefani (No Doubt), Kelly Clarkson of Alanis Morissette in gedachten op. De teksten gaan onder andere, zoals voorheen ook al het geval was, over sex, want sex, drugs and rock n roll is very much alive in our world, aldus de vierendertigjarige hot chick. Soms zijn ze wat aan de makkelijke kant, zoals in Do Not Disturb, maar elders geven ze de luisteraar kracht en dat blijkt ook de achterliggende gedachte te zijn van de teksten. Niet bij de pakken neerzitten, maar doorzetten.
Het niveau van de nummers varieert. Black Vultures, Skulls (dat popvocalen met stevige instrumentatie combineert), Killing Ourselves To Live (sterk refrein en instrumentaal heeft deze compositie wat meer om het lijf dan de andere tracks), het fijne White Dress (heerlijke vibe) en het titelnummer zijn de sterkste nummers. Daartegenover staan Uncomfortable, dat gelijkenissen toont met Love Bites (So Do I) en het formulaire Buzz, dat iets wegheeft van I Like It Heavy. Naast stevige nummers staan er twee aardige ballads op (Heart Of Novocaine en het afsluitende The Silence, denk bij laatstgenoemde aan Stay van Lisa Loeb).
Vicious bestaat voor de helft uit goede nummers en de andere helft is minder overtuigend. Dat houdt geen verband met de stijl van spelen, maar met de composities zelf. Deze vierde full-length van de groep uit Pennsylvania is wat steviger dan zijn voorganger, maar heeft nog veel raakvlakken met popmuziek. De mix van stijlen zorgt voor een facettenrijk album, waarvan vooral de overtuigingskracht van de stevigere nummers in positieve zin opvalt. Niet voor niets is er gekozen voor een vicieuze titel. Door de wat rauwere sound komt het live-gevoel bij vlagen beter over dan op Into The Wild Life. Het is een cathartische release, bedoeld om kracht te genereren. Hopelijk is die overtuigingskracht tijdens de show in 013 de hele set aanwezig.
Tracklist:
1. Black Vultures
2. Skulls
3. Uncomfortable
4. Buzz
5. Do Not Disturb
6. Conflicted
7. Killing Ourselves To Live
8. Heart Of Novocaine
9. Painkiller
10. White Dress
11. Vicious
12. The Silence
