Black And White bevat tien nummers waarvan Welcome To The Family het openingsnummer is. We krijgen metal, hardcore en beatdown te horen met een melodieuze inslag. Nog niet zo heel lang geleden schreef ik een review over een album van de band Wolves Among Us. Het was mij niet bekend dat deze Denen ook nog Duitse broers hadden. Het klinkt in grote lijnen namelijk exact hetzelfde. De schreeuwerige zang klinkt iets rauwer en bruter en de beatdownparts zijn wat meer vertegenwoordigd. Single Black And White laat goed horen wat je mag verwachten. Het resultaat is niet bijster slecht en ook de productie scoort een ruime voldoende. De spreekwoordelijke inkoppertjes liggen helaas wel voor het oprapen. Daarmee is de verassing er snel vanaf en ligt verveling op de loer, al voordat de dertig minuten berhaupt zijn verstreken.
Als je echt verknocht bent aan het genre en geen genoegen kunt krijgen van melodieuze metalcore, is het wellicht een luisterbeurt waard. Unlearned, Sparks en Anger zijn voorbeelden waarin hoorbaar is dat Never Back Down in staat is om aardige nummers te schrijven, maar het album heeft gewoon veel te weinig te bieden. Het nummer dat de meeste indruk achterlaat is The Scars I Wear. Het is enerzijds een lekker uptempo nummer, maar bevat anderzijds ook weer een geforceerde beatdown en die verschrikkelijke pop-achtige zanglijnen. Elk nummer lijkt bovendien met een bruut einde af te moeten sluiten.
Never Back Down is ongetwijfeld leuk om live op een festival mee te pikken. Ik geloof niet dat de band zieltjes weet te winnen met Black And White. Daar is het te voorspelbaar voor. De formule van hardcore, metalcore en beatdown is langzamerhand doorgefokt. Bedankt heren, maar ik pas deze ronde. Tenslotte is elke dag barbecuen ook niet lekker.
Tracklist:
1. Welcome To The Family
2. Black And White
3. Unknown Graves
4. Unlearned
5. March
6. The Scars I Wear
7. Sparks
8. Anger
9. Visions
10. Never Enough
.jpeg){kind=small}
